Noa zet eerste stapjes los!

Gisteren haalde ik Noa op van de opvang toen me heel voorzichtig werd gevraagd: heeft ze thuis al los gelopen?
Waarop mijn reactie was: 'zeg me niet dat ze haar eerste stapjes hier heeft gezet'. Maar ja hoor! De leidster had de hele dag met haar geoefend en die kleine boef heeft besloten op de opvang maar de eerste stapjes te zetten, ... ipv thuis! Nou vind ik het wel heel jammer maar aan de andere kant ben ik natuurlijk ook supertrots!

Ik vind het wel heel erg leuk en lief dat ze zo superveel aandacht aan haar besteden bij de opvang, ze schijnt ook echt een favorietje te zijn. Volgens de leidsters brabbelt ze het meest van alle kindjes, zwaait ze iedereen gedag, kent ze een jonger meisje van naam en is ze qua spraak ver in de ontwikkeling. Wow, dat is nog eens leuk om te horen!

Toen ik gister binnen kwam lopen, had ik haar nog niet gezien maar ik hoorde een gilletje van: hey mam, ik ben hier hoor! Daar kwam ze aangekropen, maar voor ze bij mij was, zag ze haar vriendinnetje op de grond teigeren en die begon te huilen. Nog voor ze bij mij was geweest, riep ze: Beau! Kroop snel naar haar dinnetje toe en gaf haar een kusje. Nou echt: mn hart smolt! Wat een schatje is mijn meisje toch ook, vervolgens kwam ze met een big smile naar me toe.

Eenmaal thuis gekomen vertelde ik Jack het vrolijke nieuws dat ons meisje stapjes los kan zetten, natuurlijk meteen proberen en ja hoor: als we voor haar staan en langzaam naar achteren lopen, loopt ze naar ons toe. Geweldig! Ze vind het zelf ook prachtig want ze stopt niet met lachen, ze ziet er dan wel een beetje dronken uit maar ach: ze loopt!

En nu maar veel verder oefenen zodat mevrouw wat vertrouwen krijgt om het zelf te gaan durven.

Ik ben mn baby kwijt ... welkom klein peutertje!

Liefs,
Jolanda