36 weken en gefrustreerd.

Zoals mijn titel al zegt ik ben gefrustreerd.
Deze zwangerschap is al bijna ten einde en wil ervan kunnen genieten maar dat is niet gelukt.
Baal zo enorm.
We wonen nog steeds bij mijn ouders, ons huis is nog niet af en ze willen de baby eerder halen.
Ik ben er nu pas een beetje aan gewend dat ik zwanger ben en dat er echt een baby komt.
En mensen om ons heen snappen mij gewoon niet.
Ja maak je niet zo druk, leg je er bij neer.
Ik wil gewoon verlof hebben en genieten van deze periode hoe kort deze ook is.
Alles is chaos en stress.
Ik wil gewoon op mijn eigen bank liggen en in mijn eigen bed en dat ik me voor kan bereiden op ons 2e kindje.
En niemand snapt ook gewoon dat de baby bijvoorbeeld morgen al zou kunnen komen.

Ik weet ook wel dat mensen in Afrika aan een boom bevallen en een hutje als huis hebben, en dan denk ik zeur niet.
Maargoed ik woon in Nederland en had me deze periode zo anders voorgesteld.

Moet ook nog heel veel regelen voor het huis en partner veel aan het klussen daardoor spreken we elkaar amper zien elkaar alleen snachts.
Teminste ik zie hem slapend aangezien ik wakker lig.
Hierdoor kunnen we ook niets bespreken over de baby.
Zoals bijvoorbeeld de naam waar we nog steeds niet helemaal overuit zijn.
Of spulletjes/geboorte pakje/kraambezoek hoe gaan we alles doen.

Ik ben normaal tot in de puntjes voorbereid, de baby is er waarschijnlijk binnen nu en 2 weken en er is nog niks voorbereid.
Ik kan hier zooo niet tegen.

En onze 4 jarige dochter is ook een en al chaos, logisch want dat ziet ze van ons.
Nou dit was mijn klaagblog met 36 weken.
Vandaag de boven verdieping verhuizen met 2 vrienden.
Mijn doel is aankomend
weekend over. Dan ben ik al 37 weken!!!!!, (doel is al een aantal keer gewijzigd)
ookal is de beneden verdieping nog onbewoonbaar.
Dan leven we maar boven ik heb mn eigen plek nodig.

Morgen weer een groeiecho, ze willen haar met 38 weken halen omdat ze veelste groot is.
En dit zie ik ook zo niet zitten.