Puck

Afgelopen vrijdag rond 18.00 uur is ons eerste nichtje geboren! Ze heet Puck! In eerste instantie zo raar; ik ben voor het eerst tante! Snel gaan kijken, dan is het "echt"!

Zaterdagochtend zijn we naar Rotterdam gereden om haar met eigen ogen te aanschouwen. Vanwege de zware bevalling en uiteindelijke keizersnede waren mijn broertje en zijn vriendin nog in het ziekenhuis. Wat een prachtige kamers zijn dat, zeg! Heel sfeervol ingericht, compleet met koelkast en van alle gemakken voorzien. Moeders lag in bed met de kleine meid. Natuurlijk wilden we Puck ook vasthouden en knuffelen! Arjan mocht eerst. Wat is dat toch leuk om zo'n grote vent met zo'n klein hummeltje te zien! Daarna was de beurt aan mij. Wat was ze klein, ruim 3600 gram, iets zwaarder zelfs dan Yf toen hij net geboren was. Prachtige kleine handjes, alles erop en eraan. Een mooi meisje, lief neusje en al wat haartjes op haar bolletje. Ze lag heerlijk te soezen in mijn armen, zo zoet! Het blijft zo bijzonder! En hoe snel vergeet je hoe klein ze zijn geweest...

Yf was dit keer niet jaloers, eerder wat verlegen. Hij was wel op zijn gemak en vond het leuk om met mijn broertje wat te drinken en een bakje yoghurt te pakken. Hij hoefde niet zo nodig bij Puck te zitten, al hebben we een hele lieve foto van hem in profiel kijkend naar zijn kleine nichtje.Na een goed halfuurtje zijn we weer vertrokken richting het Zuiden. Puck kreeg wel een heel voorzichtig kusje van Yf, de rest een dikke pakkerd!

In de auto liet ik Yf een foto van Puck zien en vroeg wie dat was. "Puh" zei hij. Op de vraag of Puck lief was riep hij "JA!". Zo schattig, om te smelten! Met kerst zien we elkaar in elk geval weer en in de tussentijd zullen er nog wel wat foto's over en weer gaan. Tja, we wonen niet bij elkaar om de hoek, gelukkig zijn er tegenwoordig allerlei middelen om elkaar toch een beetje te zien.

Inmiddels zijn ze thuis met zijn drietjes. Mijn schoonzusje heeft het nu wel pittig begreep ik, zaterdag nog niet. Het was ook een heftige bevalling met bijna 2 dagen weeen en uiteindelijk 3 uur blijven hangen op 9,5 cm ontsluiting waardoor ze dus besloten om over te gaan op een keizersnede. Dat moet ook een plekje krijgen en het besef dat ze er nu is! Ik had een topbevalling maar in de auto naar huis heb ik toch ook wat tranen gelaten, net als de week na de bevalling. Het is en blijft overweldigend mooi en ik hoop dat wij dit ook nog een keer mogen meemaken! "Work in progress" zullen we het maar noemen!

Liefs van een trotse tante!