Working mom...

Een blogje over werk dit keer, al zal het wel en wee van de kleine man ook wel even voorbij komen!

Bijna een jaar geleden waagde ik de stap naar zelfstandig ondernemer, iets wat ik al heel lang wilde en wat ik nu moest doen. Het plaatje kloptte: ik startte met een oude relatie van me onder haar bedrijfsnaam in werving en selectie van personeel. Ik had hier al jarenlang succesvol in gewerkt en wilde het graag op mijn manier doen. Zij had inmiddels een tweede bedrijf in een heel andere richting en ik zou haar eerste bedrijf, waar wij elkaar van kenden, nieuw leven inblazen. Voor mij natuurlijk een mooie manier om toch een beetje samen te werken en te kunnen starten vanuit een bestaande basis. Ik zou het meeste werk op me nemen en zij zou bijspringen en met mij sparren indien nodig. In praktijk bleek dit heel anders te lopen... De liefde kwam vooral vanuit mijn kant, oude klanten waren er vrijwel niet meer en de betaling van de eerste ingevulde opdracht liep gigantisch verkeerd. Dat wil zeggen; de klant betaalde haar de verschuldigde fee en na aftrek van een percentage voor haar, zou ik dezelfde dag mijn deel overgemaakt krijgen. Hier gingen 3 weken overheen ondanks diverse telefoontjes en mailtjes vanuit mij (excuus was dat de accountant wat fout had gedaan). Ik heb mijn geld wel gekregen uiteindelijk. Veel erger: in deze deal was de afspraak dat een deel naar mijn vriend zou gaan omdat hij de klus had aangeleverd. Tot op heden heeft hij zijn geld niet gekregen, ondanks diverse toezeggingen, en er loopt nu al een tijd een deurwaardersprocedure. Medio maart dit jaar liep er weer een en ander niet zoals gehoopt en bleek mijn oude relatie nogal wat andere problemen te hebben. Ik merkte dat deze "samenwerking" mij energie (en geld) kostte, dus nam ik het initiatief om een afspraak met haar te plannen en de toekomst te bepreken. Bellen, sms, mailen, skypen, meerdere keren... geen reactie... Dus heb ik de knoop doorgehakt en haar in een duidelijke, persoonlijke doch zakelijke e-mail laten weten dat ik alleen verder ging onder eigen naam. Tot op heden nooit meer wat van haar gehoord. Ik ben niet boos, wel teleurgesteld en voel me ook wel bedonderd. 

Maar je moet vooruit, zeker als je zelf je brood moet verdienen! Er was een last van mijn schouders en met goede moed en een positief gevoel ging ik verder. Al snel viel er weer een mooie opdracht, deed ik een interim-klusje, kwamen er nog enkele mooie vacatures voorbij waarvan ik er 2 invulde. Toch miste ik een "partner in crime". Vriendlief was er wel voor advies en een luisterend oor maar dat is toch anders, net als enkele vriendinnen en familie. De afgelopen maanden heb ik ook wat lijntjes uitgezet in mijn netwerk, soms leek het tot een mogelijke samenwerking te leiden maar uiteindelijk bloedde het telkens dood. Ook nu wacht ik nog op reacties van enkele mensen... ze beloven veel zolang ik het initiatief neem. En daar pas ik voor, bij mij is afspraak = afspraak. Zie je het niet zitten, nou "nee" is ook een antwoord! Ben duidelijk! Dat doe je toch ook naar je klanten toe?

En dan zijn we in oktober aanbeland. Inmiddels ook weer heel fijn met Arjan gesproken over de hele situatie en dat geeft ook rust. Ik ben nu in gesprek met een startende franchiseformule in een andere branche. Er zijn 3 gesprekken geweest en we hebben nu beiden wat huiswerk te doen. Het is financieel wel een stap en ik weet niet of ik dat nu wil en kan... Anderzijds zoeken ze ook nog een parttime collega in mijn regio, maar of ik langdurig in loondienst terug wil? Het is een optie die overigens nog niet besproken is... Morgen ga ik verder praten met iemand die ook in mijn vakgebied werkzaam is, dit zou freelance zijn. We hebben telefonisch en per e-mail al veel contact en dat klikt. Haar bedoeling is ook om op termijn naar een volwaardige samenwerking te groeien. Zo spannend allemaal! En ondertussen blijf ik druk bezig met een pittige lopende opdracht. Ik wil doen wat ik leuk vind, dan ben ik succesvol! Daar krijg ik zoveel energie van en dan ben ik ook veel leuker thuis!

Nu is geduld een belangrijke eigenschap in het verhaal en daar heb ik niet zoveel van gekregen... In mijn achterhoofd denk ik natuurlijk ook aan het financiele plaatje, mijn reserves gaan op als ik geen werk heb en dat gaat hard, ook als je zuinig bent... En ook hier heeft mijn lief mij weer het positieve laten inzien! Ik heb relatief weinig vaste kosten met mijn bedrijf dus ik kan snel schakelen/stoppen als het moet. Hij heeft ook een bedrijf, maar met huur, personeel etc. En nee, daar ga ik niet werken, dat is niet gezond met onze karakters, haha!

Heerlijk om het even op papier te zetten, dan is mijn koppie ook wat leger! Ik hoop dat het een beetje helder overkomt.

En dan nog even over mijn "baan" als moeder! Dit is natuurlijk geen baan, maar een leven! Daar is werk voor mij ook een belangrijk onderdeel van, ik ben nou eenmaal ondernemend en ambitieus en dat stopt niet met (een) kind(eren). Ik moet wel anders plannen en sommige ambities bijstellen, maar dan blijft er nog genoeg ruimte over. Juist als zelfstandige ben ik flexibeler! Als Yf ziek is, dan hoef ik geen vrij te vragen maar werk ik bijvoorbeeld 's avonds. Uiteindelijk staat mijn gezin wel op 1, hoor! Hoe dan ook, Yf is een heerlijk jochie en ik geniet er met volle teugen van! Toch ben ik ook wel erg blij dat hij 2 dagen naar de opvang gaat en dat hij het daar zo goed naar zijn zin heeft. Zijn leidsters zijn schatten en zo creatief en lief met de kinderen! Tegen 5 uur begin ik onze man wel te missen en verheug ik me er al op om hem weer in mijn armen te sluiten.

Ladies, ik ga weer aan het werk! Dank voor je aandacht, wordt vervolgd!