Mijn bevallingsverhaal

Lieve BB dinnetjes,

Omdat op zon beetje ieder profiel het bevallingsverhaal bij de blogs  staat, heb ik de mijne maar gekopieërd van Keano zijn profiel...

Let op...heel lang verhaal!!

Het Bevallingsverhaal......

In de zwangerschap (met 38+3 weken)werd geconstateerd dat Ons kindje een groei achterstand had van 4 weken, en werd besloten mij door te sturen naar de gynaecoloog.
Na wat dagen van controles (bloed, urine en ctg's) werd besloten om mij op maandag 6 september in te leiden.
Ik kreeg die dag een gel om de ontsluiting op gang te helpen, ik werd geduurdende de dag 3 keer getoucheerd waarvan 2 keer 2x, eerst door een stagiare en daarna door de gynaecoloog.
Ik had door de gel gelijk weeën, maar die zakten na mate de dag vorderde weer wat af,mocht om 16.00 weer naar huis en de volgende ochtend terug komen.
's morgens om half 6 zijn spontaan mijn vliezen gebroken(dinsdag ochtend 7 september), en zijn we naar het ziekenhuis gegaan.
Vanaf toen mocht ik niet meer naar huis werden er vele controles gedaan, en vervolgens afgewacht wat er zou gaan gebeuren.
De dag afgewacht met af en toe wat weeën die nog wel uit te houden waren.
Ik moest op een gegeven moment naar de zaal omdat er een bevalling in aantocht was.
Eenmaal op zaal had ik ook bijna geen weeën meer.
's avond vroeg ik de gynaecoloog wat er de volgende dag zou gaan gebeuren, en deze zei dat ik weer een gel zou krijgen of een infuus.
Maar de volgende ochtend(woensdag 8 september) kwam er een andere gynaecoloog die iets héél anders vond, namelijk AFWACHTEN!!!
Nou ja hij zou het wel weten toch?
Maar de hele dag gebeurde er niets!
We waren erg onzeker omdat de ene arts zei dat je maar 24 uur met gebroken vliezen mocht lopen, de andere 48 uur en de volgende zei weer 72 uur.
Maar goed, de woensdag afgewacht en ik voelde dus helemaal niets, behalve de baby die lekker bewoog.
Donderdag 9 september 8.00 kwamen de artsen de ronde doen en deelden ons mede dat ik weer een gel zou krijgen... Nou er ging dus gelukkig weer wat gebeuren!
Zo gezegt zo gedaan, ik kreeg de gel ingebracht en kreeg ook weer weeën.
Ik werd verplaatst van de zaal naar een 1 persoonskamer vlakbij de verloskamers.
's middags waren de weeën niet meer uit te houden en ik kreeg een betadine injectie om de pijn te verzachten.
's avonds namen de weeën weer helemaal af, en Johnny besloot gewoon naar huis te gaan.
's nachts goed geslapen en de volgende ochtend kwam de verpleegkundige ons vertellen dat ik een infuus zou krijgen!!
Eindelijk dachten we! We worden vandaag papa en mama!!
We waren inmiddels wel erg ongerust omdat de baby al achterlag op groei en mijn vruchtwater steeds meer opraakte (in de zwangerschap nam dit al af) en dan wachten ze ook nog zo lang met verdere stappen!!

Om 9.00 kreeg ik inderdaad een infuus, nou en toen ging het heel snel!
Ik kreeg regelmatige weeën en mocht om 11.00 naar de verloskamer!
Om 12.15 kreeg ik persdrang maar mocht nog niet persen omdat alleen de stagiare er was met de verpleegkundige, en om er zeker van te zijn dat ik wel genoeg ontsluiting had moesten we wachten op de gynaecoloog.
Dan duurt wachten lang!!!
Het duurde een kwartier voor deze kwam en ik lag daar in de pers weeën!
Maar die kwartier leek wel een uur te zijn!!
Om 12.30 mocht ik dan eindelijk persen...oh wat een opluchting is dat zeg!!
En na een kwartier persen is op 10 september 2010 om 12.45 onze zoon Keano geboren.
Met een geboorte gewicht van 3095 gram, wat toch nog een redelijk gewicht is!
Alles is goed met hem en hij begint gelijk te huilen!
Hij had een apgar score van 10 (werd ons later verteld door de huisarts)

op zaterdag 11 september mochten we, als de kinderarts het toeliet en mijn bloed goed was, naar huis...
En ja de kinderarts en mijn bloed lieten het toe, en we konden aan ons avontuur als gezin beginnen...