Koortstuip; daar gaan we weer...

Onze oudste, nu 6, heeft met 1,5 jaar oud al een keer een koortstuip gehad, in de auto. Dus we zijn ermee bekend.
Alleen had ik gehoopt dat het bij hem bleef, maar helaas. Ik heb het zelf vroeger ook gehad, en het schijnt erfelijk te zijn.
Afgelopen zondagmiddag heeft onze jongste ook een koortstuip gehad, ik was aan het pubquizen met vriendinnen een half uur verderop. Mijn man belde mij dat hij dacht dat S. een koortstuip had, ik heb hem toen gezegd 112 te bellen.
Dat heeft hij inderdaad gedaan en de ambulance kwam eraan, ik ben direct naar de auto gegaan en naar huis geracet.
Gelukkig waren alle waardes goed, de broeders hebben hem goed nagekeken en we moesten met hem naar de huisartsenpost een uurtje later, om na te laten kijken waar de koorts en koortstuip vandaan kwamen.
Daar troffen we heel toevallig onze eigen huisarts die dienst had, en hij bleek een dubbele oorontsteking te hebben, vooral rechts was echt veel narigheid. Vanwege zijn ziektebeeld heeft hij antibiotica gekregen en het advies 3 dagen zetpillen te blijven geven.

Toen ik om 2 uur van huis ging racete S. nog door de keuken op zijn wheelie bug, hij had 's nachts wel koorts gehad, maar was lekker aan het spelen.
Hij heeft van de ambulance broeders een zetpil gehad, hij was toen alleen maar aan het hangen en jammeren, maar een uurtje na de zetpil merkten we al verschil, hij liep lekker rond in de wachtkamer.
Als je hem de afgelopen dagen zag spelen zou je niet hebben gedacht dat hij dubbele oorontsteking had, maar wel fijn dat de zetpillen hun werk deden.

Alleen had hij steeds na het slapen, zowel 's nachts als overdag, een ondertemperatuur van 35 - 35,7. Maar wel steeds vrolijk, actief. Dus steeds veel laagjes aan en een deken erbij.

Hij is nu van de zetpillen af en doet het goed, nog de antibiotica af maken. En vanmorgen haalde ik hem eindelijk uit bed met 36,1 graden. Hopelijk was die ondertemperatuur ook door de oorontsteking of antibiotica ofzo.