S. 3 maanden

S. is alweer 3 maanden oud. Wat vliegt de tijd toch. Het gaat nu heel goed met hem, maar we hebben wel wat tegenslagen gehad.

In de kraamweek vonden wij al dat hij veel reutelde, onze eerste kraamhulp vond dat normaal. Maar tegen het eind van de kraamweek vond de nieuwe kraamhulp het toch wel opvallend, ze heeft de verloskundige hierover gebeld en wilde eigenlijk dat die langs kwam. De verloskundige zei dat we toch al een afspraak bij de kinderarts hadden staan (wisten wij niets van) en die kon ze naar voren halen. Dus toen S. 3 weken oud was moesten we naar de kinderarts en direct toen hij binnenkwam zei hij oh dat is laryngomalacie (ofzo iets). De luchtpijp is van kraakbeen en normaal is dat hard maar bij S. nog niet, vergelijk het met een rietje waar je hard aan zuigt. Hij moet dus meer moeite doen met ademen en hij maakt daarbij een boel geluid. Verder niet ernstig, met 1 jaar is dit over. Wij zijn er al aan gewend en horen het niet meer, anderen vinden het nog erg naar klinken.

Omdat hij klein was bij zijn geboorte en goed dronk mochten we de fles snel opbouwen en zat hij na 2/3 weken op flessen van 120cc.

S. is een makkelijk mannetje, tot huilen komt hij bijna nooit, het is meer mopperen. Hij kan heerlijk slapen in de box en als hij moppert pak ik hem bij me en is het goed. Zo zaten we dus vaak met z'n drieën aan het thuis onderwijs.
Hij heeft alleen moeite met zijn temperatuur, overdag heeft hij heel lang dubbele kleding aangehad en 's nachts lag hij met een winterslaapzak, 4 dekens en 3 kruiken.

Toen hij 6 weken was begon hij ineens veel slechter te drinken, van 120 naar 30/40. Dat liep in de loop van de week gelukkig wel op naar 60/70 maar nog veel te weinig. Na overleg met het consultatiebureau na een week met de huisarts gebeld, die wilde hem graag zien. Ze kon verder niks vinden maar had toch een soort onderbuikgevoel. Een paar dagen later moesten we weer langs komen. Wederom niks gevonden. In overleg met het consultatiebureau wilden ze dat hij gewogen werd, hij bleek maar 165 gram te zijn aangekomen in 2,5 week. Daarom zijn we doorgestuurd naar de kinderarts. Daar is hij weer helemaal onderzocht en het enige wat ze konden bedenken was een allergie of verborgen reflux. En bij een allergie zou hij al eerder een reactie moeten hebben gehad. Dus ze dachten verborgen reflux, daarvoor heeft hij nexium gekregen om te proberen.
Dit helpt wel goed, al gaat het met hele kleine stapjes. Beetje bij beetje is zijn temperatuur beter geworden. En ook met hele kleine stapjes is hij steeds een beetje meer gaan drinken. Na 4 weken moesten we stoppen met de Nexium om te kijken of het inderdaad verborgen reflux is en of hij misschien al geholpen was met deze 4 weken nexium. We hebben het 3 dagen volgehouden maar hij ging meer spugen, huilde in zijn slaap en was enorm hard aan het slikken. Dus overlegd met de kinderarts en weer begonnen. Het is dus inderdaad verborgen reflux, maar hij heeft niet de standaard klachten.

Laatst is hij weer gewogen en is toen in 3 weken ruim 500 gram aangekomen, dus dat gaat ook heel goed.

S. is een heerlijk, vrolijk, sociaal, nieuwsgierig mannetje. Als ik hem 's ochtends wakker maak omdat we zijn broer naar school moeten brengen krijg ik alleen maar lachjes. Hij lacht eigenlijk de hele dag door, verteld al hele verhalen (aan ons en aan zijn speeltjes). Hij is heel sociaal, hij vind gezichten kijken heel leuk en lacht ook naar iedereen. Hij heeft nu ontdekt dat als hij zijn hoofd rechtop houdt hij alles goed kan zien. Maar daar moeten we nog goed mee oefenen.

En zijn broer is al zijn grote vriend. Het zijn al echt 2 handen op 1 buik. Zo mooi om te zien, beide heel gek op elkaar.

Ondertussen heeft hij gewoon 1 laag kleding aan en 's nachts nog met zijn winterslaapzak en 3 dekens.

Nou, ik ga weer even verder genieten van mijn mannetjes.