De bevalling

Al een week had ik meer last van mijn buik en dacht ik steeds dat het wellicht begonnen was.
Zo ook zondagavond 27 december, bij het naar bed gaan ineens een soort steken vanuit mijn kruis naar boven. Het voelde anders, dus ik dacht wie weet.
Die nacht werd ik om 3 uur wakker om te plassen en ik dacht nog shit toch weer niet. Eenmaal in mijn bed kwam daar toch ineens de eerste wee. Ik ben blijven liggen en een half uur later weer een. Uiteindelijk rond 4 uur maar uit bed gegaan, veel te opgewonden dat het begonnen was.
Daarna kwamen ze heel onregelmatig en nog amper pijnlijk.
Tegen 6 uur begon er regelmaat in te komen, om de 3 minuten maar ze duurden nog geen minuut. Twijfel, moet ik al bellen of niet. Voor de zekerheid toch maar de verloskundige gebeld, die langs kwam. Ze heeft even gevoeld maar het was net aan 1/1,5 cm. Zij benoemde het zelfs dat het aan het rommelen was en dat we moesten kijken of het door zou zetten. Zelf had ik wel het gevoel dat het voor het echie was, echt zulke harde buiken/weeën had ik niet gehad.
Ze is weer naar huis gegaan en heeft mij het advies gegeven om paracetamol te nemen en nog even naar bed te gaan. Dat heb ik dus maar gedaan, eerst even ontbeten. Heb even in bed gelegen, misschien een kwartiertje geslapen, maar de weeën namen steeds meer toe. Uiteindelijk rond half 10 er maar uit gekomen, aangekleed. Rond 10 uur werden de weeën zo pijnlijk dat ik ze weg moest zuchten. Manlief gezegd om onze zoon voor de zekerheid maar weer te brengen naar opa en oma en ik ben de weeën weer gaan timen.
Die bleken inderdaad echt heel regelmatig en na een half uur heb ik de verloskundige weer gebeld. Die kwam om 11 uur en ik bleek toen 3 cm ontsluiting te hebben. Omdat ik graag wilde bevallen in de kraamsuite in het ziekenhuis wilde de verloskundige daarheen en belde dat we eraan kwamen. Toen ze ophing braken prompt mijn vliezen en bleek de baby in het vruchtwater te hebben gepoept. Dus werd ik medisch. De verloskundige had enorm haast om weg te gaan, ik mocht een wee niet weg zuchten bovenaan de trap, maar moest doorlopen. Ik snapte dat niet zo goed, maar ze zei je wil toch niet dat de baby in de auto geboren wordt. Ik dacht joh ik had toch pas 3 cm ontsluiting, maar goed.
Een half uur later waren we in het ziekenhuis, ik denk rond kwart voor 12 ongeveer. En daar bleek ik al volledige ontsluiting te hebben, inclusief persweeën. Omdat het zo snel ging heeft de verloskundige zelf de bevalling gedaan, samen met haar stagiaire. En de verloskundige en verpleegkundige van het ziekenhuis waren er ook. De verpleegkundige is maar foto's gaan maken.
Om 11.58 mocht ik gaan persen en om 12.09 is onze zoon S.eppe geboren. Het ging allemaal zo snel ineens op het eind, dat ik gewoon helemaal ondersteboven was dat hij er al was. Ineens zeiden ze pak je baby maar aan, ik dacht hè? En daarna zeiden ze tijd van geboorte 9 over 12, toen zei ik nee joh dat kan toch niet, haha.

S. was wel aan de kleine kant, ondanks dat ik 40+5 was. Hij woog 2860 en was 49 cm lang. I.v.m. zijn gewicht moest 12 uur lang zijn glucose waarde in de gaten gehouden worden, dus we moesten een nachtje blijven in het ziekenhuis. Ook had hij nog vrij veel huidsmeer, dus er werd gevraagd of de termijn wel klopte. De placenta is ook opgestuurd omdat ze vermoeden dat dit wellicht het niet meer goed deed op het laatst.

Helaas wel uitgescheurd, en oei wat was dat hechten pijnlijk.

S. deed het gelukkig heel goed, hoefde niet in de couveuse, zijn glucose was goed en zijn temperatuur ook. Dus na 1 nachtje ziekenhuis mochten we heerlijk naar huis, genieten van ons kleine mannetje.