Zal het wel zal het niet

lieve vriendinnetjes,

wat een gedoe allemaal weer zeg.

door alle drukte ben ik amper toegekomen aan een uitgebreide blog.

Opzich gaat het goed met mij. Ik vind dat ik de ICSI behandeling tot nu toe goed heb doorstaan, helemaal in vergelijking met de vorige keer.

Ook nu overstimulatie en ook nu een halve dag op het ziekenhuis gezeten.

Het grootste probleem dat ik nu heb is mijn opgezetten buik. Ik lijk serieus 6 maanden zwanger en zo voelt het ook. Mijn buik voelt zwaar. Ik kan me niet meer in 1 beweging omdraaien in bed, kan mijn broeken niet meer aan en heb van ellende maar en zwangerschapspanty gekocht vandaag zodat ik nog wel jurkjes en rokjes aan kan.

Vorige week heb ik vanwege bijwerkingen van het middels Brevactid nog een halve dag op het ziekenhuis gezeten maar mijn bloedwaardes waren gezakt.

Ik heb zojuist mijn laatste spuit gezet en nu is het afwachten tot volgende week. Bij Milan kon ik eerder testen omdat ik alleen urtogestan gebruikte. De Brevactid bevat HCG. Dit heb ik met een sensi test 2 dagen geleden getest en vanmorgen nogmaals. Het streepje was aanzienelijk lichter dan 2 dagen geleden. Ik denk dan gelijk zal het foutje boel zijn??? Met Milan had ik na 10 dagen na de TP dus emy van 13 dagen al een positieve test. mijn emy nu is 9 dagen oud dat is nog te vroeg voor een test maar toch had ik graag gewild dat het streepje dondkere was geworden in plaats van lichter.

De afgelopen dagen had ik allerlei zwangerschaps klachten maar sinds vandaag is alles over. het kan  zijn dat het middel bijna is uitgewerkt maar ja ik gebruik ook nog utrogestan .. kortom het schiet niet op.

ik begin het nu wel zat te worden en denk al aan hoe ik me zal voelen als ik straks ongesteld ben. Ik stel me dat moment dat het gebeurd al helemaal voor. Had zelfs vandaag al weer ongesteldheids krampen op zulke momenten denk ik echt dat ik nooit meer moeder zal worden.

Mijn man heeft deze ronde ook wel 10 keer gezegt dat dit echt de laartste keer is en dat we hierna echt ophouden hij vind het echt vreselijk om mij zo te zien worstelen met mijzelf. Ik heb gezegt dat ik het met hem eens ben en we als dit niet gaat lukken een manier moeten vinden om gelukkig te blijven met zn 3en. Milan is het grootste wonder dat er bestaat en echt zo ontzettende schat. Ik ben weleens bang dat ik hem veelste veel knuffels en kusjes geef op een dag.

wat kunnen de dagen toch lang duren!