Bevallingsverhaal

Dinsdag 3 maart; 09:00 uur. Ik ben 40 weken en 5 dagen zwanger. Wat een heerlijke zwangerschap heb ik gehad, maar hoe klaar ben ik er nu voor om te bevallen! Ik slaap al weken niet meer dan blokken van zo'n 2 uur en mijn buik zit nu echt in de weg. Stukken lopen naar de speeltuin gaan ineens niet meer en ja, laat die baby maar komen! Maar de baby zit wel lekker! Ik heb nu controle bij de gynaecoloog. We hadden afgesproken dat hij me vandaag zou strippen en evt een datum plannen voor inleiding. Zo gezegd, ging hij inwendig voelen, 3 cm ontsluiting! Wow, die krampen en steken de afgelopen 2 weken hebben dus wel degelijk wat gedaan! Het strippen lukt goed en afwachten maar! Na nog een uur aan de CTG mag ik naar huis om af te wachten of het strippen wat gaat doen. En ja hoor, morgen! Mag ik ingeleid worden. Super spannend vind ik het en ik ga lekker thuis in bed leggen met TLC op de tv aan. Mijn grote kanjer blijft bij opa en oma slapen (wonen aan de overkant, heerlijk!) dus ik heb echt even rust. Op pijnlijke harde buiken na de hele dag gebeurd er verder niets en bel ik de volgende ochtend om 6:45 het ziekenhuis, ja hoor, je kan komen!

Dus op naar het ziekenhuis! Daar aangekomen en gewacht te hebben (wisseling van de diensten) word ik eerst aan de CTG gelegd. Hierna komt de gyn en gaat inwendig kijken, helaas nog steeds 3 cm. En gelijk breekt ze mijn vliezen en plaatst een hartslagmeter op de baby's hoofdje. Ze wil even afwachten of de weeën uit zichzelf sterker worden. Maar na wat lichte weeën, zet het nog niet echt door in het 'echte' werk. Dus word ik aan het infuus aangesloten. Al snel zet het wel degelijk door! Ik heb niet veel nodig. De weeën worden nu echt pijnlijker en ik sta/hang naast mijn bed aan de monitor alles weg te puffen. De pijn trekt door mijn onderbuik naar mijn rug maar de CTG registreert de weeën niet echt!

Ik heb het gevoel dat ze niet echt geloven dat ik zo'n pijn heb! Maar het wordt steeds heftiger en dan komt de gyn voelen, het is rond 12:30 uur. 4 cm... Wat een tegenvaller! Ze gaat weer weg en dan gaat het echt los! Een enorme weeenstorm en pfff wat een pijn! Vanwege de complicaties van de ruggenprik tijdens mijn vorige bevalling, wilde ik deze echt niet! Na een prik in mijn been hield ik het niet meer en kreeg ik persdrang. Volgens de verpleegkundige kon dit niet, ik zat net nog op slechts 4 cm. Maar terwijl ik het uitgil, alles vastgrijp en jammerend aan mijn vriend hang, komt de gyn 'toch' maar even checken... 8 cm! En gelijk komen er 2 enorme weeën en gelijk volledige ontsluiting. In 20 minuten van 4 cm naar volledige ontsluiting!

Hup, rustig meepersen... Ik ben al op van die weeenstormen en ik kan me moeilijk focussen. Ineens paniek, en er komen een team van kinderartsen binnen. De hartslag van de baby daalt en ze zien nu pas dat hij als sterrenkijker ligt... Er komt een meer ervaren gyn bij (die mijn oudste zoon ook ter wereld heeft gezet) en er worden knippen gezet... Neeee, weer die vacuümpomp erbij en na wat moeite is hij daar! Quincy wordt op mijn buik gelegd om 13:06 uur, paars/blauw, maar al snel een enorme huil en de kinderartsen gaan weer! Hij doet het prima!

Wat een klein poppetje denk ik en wat een kopie van zijn broer...

Ik wil me graag focussen op dit moois, maar helaas ben ik echt niet tevreden hoe het in het ziekenhuis ging. Ik werd om 5 uur een keer schoongemaakt en lag enorm lang in mijn viezigheid! Na een nachtje zkh mochten we naar huis!

Mijn kraamweek was zwaar. Ik zat er emotioneel helemaal doorheen en bleef huilen. Voelde me schuldig naar J. Als hij maar niet hoopt dat ik hem vervangen heb nu zijn broertje bijna de hele dag bij mamma ligt... Zoveel gedachtes en emoties pfff. We ontdekten zelf bij Q dat zijn 2e en 3e teentje aan elkaar zitten met het huidje aan beide voetjes en hij zag wat geel. Nu gaat het steeds beter en vinden we langzaam onze draai! Maar die nachten... Wel weer wennen hoor!

Nu dus trotse mamma en pappa van 2 kanjers!