Geef nooit op!

Na ruim 3,5 jaar nog steeds geen kindje. We begrijpen niet zo goed waar het aan ligt. Alles wat de fertiliteitsarts ons voorschrijft werkt. De pillen en injecties doen prima hun werk, maar op het moment dat mijn lichaam het zelf moet doen lukt het niet meer. Iedere maand die teleurstelling is heel verdrietig, maar samen staan we sterker dan ooit! We hebben steeds meer mensen (maar nog steeds een select groepje) verteld van onze lange reis naar een kindje. Het lucht op. Mensen stellen geen vragen meer, geven geen ongevraagde adviezen, maar hebben wel een luisterend oor op de momenten dat wij het nodig hebben.

Vrijdag mag ik weer testen. Ik heb een hekel aan die wachtweken. Ik weet nog dat mijn schoonzus een hele poos geleden zei (ze wist toen nog nergens van) hoe leuk en spannend de periode is van het testen.. Dat ervaar ik toch wel anders inmiddels 😋

Alhoewel het nog steeds spannend is natuurlijk, maar vooral ook de angst voor weer een teleurstelling. Deze keer voelt het anders. Ik weet dat er met behulp van ovitrelle twee eitjes zijn gesprongen. Gister had ik een heel klein beetje lichtroze afscheiding en vandaag niets meer te bekennen. Gevoelige borsten; check! Ik heb hele stiekeme hoop dat het raak is, maar hoevaak mijn lichaam me al voor de gek heeft gehouden..

We kunnen niets anders doen dan afwachten tot vrijdag, wat duren die dagen lang! 🍀