Vandaag ben ik tien weken en twee dagen zwanger. Ik voel me nog wel moe, maar wel minder als een tijdje terug gelukkig. Alleen heb ik in de ochtend zo'n misselijk gevoel. Daarnaast ben ik ook snel buiten adem en er soms niet met mijn hoofd bij. Sommige opmerkingen van collega's komen verkeerd bij mij binnen zeg maar, zoals ik dat soms met mijn partner heb. Beetje kribbig. Maar op mijn werk kan ik nog aardig op mijn tong bijten. Toch wil mijn blijde nieuws graag delen met mijn collega's, maar ik durf niet zo goed omdat ik nog geen twaalf weken ben. Op de een of andere manier gaan veel gesprekken sowieso over kinderen krijgen. Mijn collega die begint er vaak over. Maar zij is er nog niet aan toe, allemaal niet wat dat betreft. Maar ik zit dan steeds tussen die gesprekken, ik weet echt niet wat ik op dat moment moet zeggen. Ik kan niet doen alsof ik het niet wil, maar ik kan ook niet teveel praten want dan hebben ze het door. Die gesprekken gaan steeds over alle redenen waarom je niet aan kinderen moet beginnen, waarom zij dat niet willn. Ik zit steeds in dubio of ik het zal vertellen of niet, hoe erg ik het zou vinden als ze het nu weten. Mijn (schoon)familie weet het al wel, verder niemand eigenlijk. Vorige week hebben we een goede echo gehad en de vk gaf wel aan dat er 98% kans is dat het goed blijft gaan. We hebben over twee weken de twaalfweken echo, misschien kan ik het nog voor me houden tot die tijd.
reacties (0)