Het hele verhaal.
Hallo Dames,
hier even het verhaal van hoe & wat.
Vaak krijg ik vragen zoals 'Was het gepland?' als ik dan 'Ja' zeg, krijg ik weer van die vragen van 'Je bent pas 20, je zit nog op school, dus waarom nu al?'
Pfff.. ik stoor me daar zwaar aan!
Maargoed, ik zal het hier eventjes uitleggen/vertellen.
Ja ik ben 20 en misschien nog wat jong, voor een kleintje.
Ik had dit ook niet aan zien komen, ik wou ook eerst mijn school afmaken, diploma's halen, samen wonen & dan pas een kindje, alhoewel me vriend natuurlijk allang een kindje wou haha.
Maar mijn hoofd stond er helemaal niet naar! als mijn vriend er over begon, dan was mijn antwoord altijd, 'Ja over 5 jaar, dus je wacht maar' haha.
Tot anderhalf jaar terug,
Helaas kregen wij toen slecht nieuws, mijn moeder.. ja mijn moeder ze heeft een hersentumor.
De grond werd toen onder mijn voeten vandaan getrokken, en de wereld stond stil..
Nee het kan niet, nee het mag niet.. niet mijn moeder! Ik ben pas 19 (toen die tijd) ik red het toch niet zonder moeder? Ja ik heb mijn vader natuurlijk, maar dat is niet zoals mijn moeder.
Gelukkig hadden Me vader, me broer, zijn vriendin, me vriend & ik.. heel erg veel steun aan elkaar..
Maar ik heb ook nog een pleegzusje van 5 jaar (toen 4 jaar) .. Hoe vertellen we haar dat Mama ziek is?
(ze noemt mijn ouders gewoon papa & mama, en mij en me broer, noemt ze dus ook gewoon broer & zus)
Hoe vertellen we zo'n kleintje dat Mama in het ziekenhuis moet blijven voor een hele lange tijd, en misschien wel nooit meer thuis komt? Bahh.. niemand moest daar natuurlijk aan denken!
Ik kon wel door de grond zakken toen ik het hoorde, maar ik bleef sterk, sterk voor me zusje.. ik moest er voor haar zijn. ik moest nu maar even de zorg van haar op me nemen, ik kon niet alles aan mijn vader overlaten!
Dus zo gezegt, zo gedaan.. Ik nam de hele zorg van dat kleine meisje op me, plus het huishouden, zodat mijn vader kon werken en gewoon iedere dag naar me moeder toe kon. ik deed het met liefde!
Me moeder kreeg een hersen operatie, chemo's en bestralingen (ook met de bestralingen ben ik al de 30 keren mee geweest) .. en toen alles was bezonken zei ik tegen mijn vriend; 'schat, ik wil voor een kindje gaan'
me vriend keek natuurlijk heel raar en stom verbaasd haha! maar was er hartstikke blij mee!
Ja, ik ben toen gaan naar denken en ik was me er van bewust dat mijn moeder zo opeens niet meer bij ons kon zijn, ik wou (en wil nu nog steeds) haar een kleinkind geven, zodat ze weet hoe het is om oma te zijn.
Maar ik was me er ook van bewust, dat het leven zo opeens over kon zijn.. vanaf dat van me moeder ben ik het leven heel anders in gaan zien.
Dus mijn vriend & ik gingen er voor!
Maar toen kwamen mijn broer & schoonzusje op visite, en vertelde opeens dat ze papa & mama werden!
hihi hartstikke leuk natuurlijk =D maar wat denk je? ze hadden precies dezelfde reden als ik!
hun wouden ook nog dat onze moeder, oma werd. zooo toevallig! maar wel heel begrijpelijk natuurlijk.
(met mijn moeder gaat het inmiddels goed, ze kan gelukkig weer veel dingen & is er weer goed bij met dr hoofd)
hun waren naar 3 maanden al zwanger, hihi, en ik pas naar 9 maanden!
Op 27 januari 2012 ben ik trotse tante geworden van een hele mooie meid! =D
ik heb helaas in februari een 'missed abortion' gehad zoals ze dat noemen, en ben op 6 maart gecurreteerd.
oh wat deed dat pijn, we wouden het zo graag.. en dan word het kindje van je 'afgenomen' =(
we hebben het kindje dan ook een naam gegeven, hij/zij zal voor altijd in ons hartje zitten!
Maar ik en me vriend wouden wel door, door voor een volgend kindje.
wat heb ik mij in het begin schuldig gevoeld zeg, schuldig tegen over J*
voor mij voelde het alsof we haar/hem waren vergeten, en gewoon verder gingen voor een volgend kindje!
maar natuurlijk was dat niet zo.. we zullen hem/haar dan ook nooit vergeten.
2e week van mei deed opnieuw een zwangerschaps test, ja hoor! zwanger!!
wat waren wij trots en blij, maar wie had dat nou verwacht, zo snel?
Ik niet iniedergeval..
Nu blijkt het dus dat ik ergens midden april zwanger ben geraakt, iets langer dan de maand naar de curratage.
voor mijn gevoel al hartstikke snel naar de curratage haha!
Maar wat waren wij blij, ik kon het eigenlijk gewoon niet geloven hihi.
maar wat was ik ook oh zo bang.. bang voor weer een 'missed abortion' ..
bang voor alle nare gevolgen =(
Maar ik ben nu 22 weken en 3 dagen en alles gaat hartstikke goed =D
17 januar 2013 verwachten we onze kleine meid!
kan stiekem niet meer wachten hihi.
reacties (0)