17 maanden

Owjeej eigenlijk al een week te laat voor de 17 maanden blog! Gelukkig is ze een hele maand 17 maanden oud :-P

Het gaat bij ons thuis eigenlijk wel lekker. Ik heb werk nu ik zo ongeveer klaar ben met school (lang verhaal, drama zeg om je diploma te krijgen) voor 2 dagen per week. Precies de dagen die zij op de opvang zit dus dat is fijn. Op de opvang doet ze het goed en ze zijn aan het bekijken of ze naar de volgende groep kan. Ze verveelt zich snel op haar 'baby' groep, vooral op maandag als er eigenlijk alleen maar kleintjes zijn. 
Ze probeert heel fanatiek te praten nog steeds en gaat steeds vaker je mond bekijken als je praat. Ook heel schattig, ze doet met haar mondje mee als je liedjes zingt (zoals in de maneschijn) maar er komt geen geluid uit want de tekst kent ze niet zo goed hhaha! Wel de handelingen trouwens, die doet ze al goed mee.
Ze kan al wel een aardig woordje brabbelen, al zijn sommige woorden nog niet compleet (een schaap is een aap). Om 1 of andere reden weigert ze om Papa te zeggen. Ze kan t wel, maar vertikt het gewoon. Papa is ook mama. Helaas wil ze de laatste tijd ook weinig van papa weten. Ze zit heel erg in der 'mama is van mij' fase.. ik mag niks zonder haar, en o wee als papa iets met haar wil doen.. Hopelijk gaat dit snel weer over want het is toch wel moeilijk om door te zetten als zij het zo op t krijsen zet.

Qua eten, drinken enzo gaat het net zo goed als altijd. Slapen gaat de laatste tijd gelukkig ook weer beter. Ze sliep ineens niet meer door snachts sinds ze ziek was geweest. Ze had bedacht wel bij ons te mogen slapen. Dat heeft een paar brakke nachten gekost, maar ze slaapt weer heerlijk door in der eigen bedje. Met zo af en toe een uitzondering, maar dat mag best.

We zwemmen nog steeds elke week (babyzwemmen) en dat is zo heerlijk. Echt ons momentje samen. Altijd eerst even spelen in het pierebadje, dan het lesje mee doen en dan nog even dobberen in het warme bad. Het lesje is de ene keer heel leuk en doet ze alles mee, maar de andere keer is ze toch wat bang. Als er nieuw voorwerp bijkomt (bv een hoepel) dan vind ze dat toch even eng en wil ze er alleen mee spelen ofzo als we even weg gaan van het klasje.
Mede hierdoor, en haar reactie op vreemde mensen (of zelfs familie die ze niet zo vaak ziet), hebben wij toch wel doorgekregen dat we een gevoelig, verlegen meisje hebben. We pushen haar tot niks, maar ik vind wel dat ze alles even moet proberen. Als ze niet naar mensen toe wil hoeft het niet, maar ze hoeft ook niet bij mij weg te kruipen. Het gaat op zich goed en steeds beter, al krijgen we veel onbegrip te horen. 'Wat raar dat ze zo reageert' 'Jeetje wat is ze bang' 'Niet erg sociaal hé ' .... Naja wij laten het langs ons heen gaan want we weten ook hoe ze is bij mensen die ze wel vaak ziet. Daar is ze een heerlijk vrolijk meisje die zich ook best druk kan maken als iemand haar speelgoed afpakt! 

Ze heeft een nichtje en een neefje van ong dezelfde leeftijd (schelen 7 wkn en 1 week) en daar kan ze heerlijk mee spelen. De ene keer laat ze volledig over zich heen lopen, maar de andere keek 'bijt' ze goed van zich af (niet echt bijten uiteraard). Wij proberen wel consequent te zijn, noem het streng als je wil, maar we proberen haar zoveel mogelijk regels te geven en uitleg te geven. Dus niet: Niet aan de tv! Maar: Doe maar niet, dan gaat hij stuk. Het werkt goed voor haar, al is ze erg aan het proberen haha. Maar dat zal de leeftijd zijn!

Het is een heerlijk poppetje. Gevoelig en verlegen, maar ook echt een draak als ze haar zin niet krijgt.