Hoi Allemaal, volgens mij begint helaas mijn menstruatie weer na IUI poging 3. Itot nu toe heeft de gyn geen aanwijsbare reden gevonden waarom het niet zou lukken.
Zelf blijf je toch iedere ronde nadenken wat de reden zou kunnen zijn. Even kort ons verhaal: in 2016 spontaan zwanger geraakt. Prettige zwangerschap gehad waarin ze wel ontdekte dat ik de GBS bacterie bij me droeg, ook kwam ik er met 22 weken achter dat ik zwangerschapssuiker had.
Met 29 weken kreeg ik weeen en met 33 weken is ons 1e wondertje geboren. Gelukkig ging alles al snel goed! Wel duurde het lang voordat de placenta los kwam en twijfelde ze of ze mij moesten opereren. Uiteindelijk bleek dit niet nodig. Na 6 weken bleef ik vloeien, dus hup terug naar de gyn. Zij zag d.m.v. een echo dat er nog placenta rest zou zitten. In overleg hebben we besloten niet voor curretage te gaan (ivm de risico's) maar af te wachten of mijn lichAm het zelf zou ruimen.
Dit gebeurde gelukkig na loop van tijd wel! Toen we weer een half jaar bezig waren om zwanger te worden heb ik nogmaals een echo aangevraagd om te kijken of het echt in orde was. Ja dit was het geval. Toen we na 2 jaar nog geen zwangerschap was weer opnieuw naar de gyn. Na controle van mij en manlief kregen we het advies het een half jaar aan te kijken.. maar helaas. Nu zitten we dus in een IUI traject, maar x op x wordt bevestigd dat alles goed zit bij ons.. mij laat het alleen niet los. Ik blijf maar het gevoel houden dat er een verband bestaat tussen ofwel de vroeggeboorte ofwel de placentaresten dat een zwangerschap nu uitblijft.
Ik moet nu op CD 3 naar het ziekenhuis voor een prikinstructie (na 3x clomid nu over op puregon). Maar ik twijfel of ik ook gelijk een gesprek ga eisen om mijn gevoelens te uiten..
herkent iemand zich in mijn verhaal? Ik snap dat niemand een antwoord kan geven en dat ik hiervoor echt bij de gyn moet zijn maar wellicht kan iemand me een nieuw inzicht geven. Groetjes
reacties (10)