Bevallen

Op 27 oktober trotse moeder geworden van een mooie dochter genaamd Nyana. 40 +1 weken 49 cm en 3160 gram.

In de nacht van 26 op 27 braken mijn vliezen zo hevige het stopte niet en het was groen. Gelijk naar het ziekenhuis daar een uur aan de ctg gelegen. Omdat het op de moment prima ging met de baby hadden ze een kamer voor me klaar gemaakt om nog een paar uur te slapen.

Om 5 uur snachts zouden ze beginnen met weeën op te wekken maar tegen 4 uur begon ik zelf weeën te krijgen. Tegen 8 uur waren de weeën zo heftig dat ik niet meer wist waar ik het zoeken moest. Maar geen ontsluiting bij gekomen.

Om 9 uur kon ik de pijn niet meer aan dus heb ik gevraagd om een ruggenprik. Daar is een heel overleg over geweest omdat er geen ontsluiting bij kwam. Rond 11 uur eindelijk het akkoord en werd ik naar een afdeling gebracht voor de ruggenprik. Daar werd ik overspoeld door weeën zo zwaar dat ik een paniek aanvallen kreeg omdat ik de pijn niet meer aan ' src= kon. De ruggenprik wou ook maar niet werken en de zuster werd zelfs boos omdat ik zo lag te schreeuwen. Na aandringen van dit gaat niet goed er klopt iets niet hebben ze de gynaecoloog erbij gehaald. Die ging kijken naar mijn ontsluiting.

Ik was in 30 min tijd van 1 cm naar 10 cm gegaan. Die pijn die daar bij kwam kijken kon mijn lichaam niet aan dus eindelijk kreeg ik begrip voor mijn reactie. Terug op de verloskamer zagen ze aan de ctg dat het met de baby steeds slechter ging. Hebben ze bloed uit der hoofdje gehaald om der bloed te controleren omdat ik inmiddels ook al hoge koorts had.

Eindelijk was het zo ver ik mocht persen dat ging goed alleen omdat toen de ruggenprik begon te werken kon ik niet veel kracht zetten. Om er een beetje vaart achter te zetten omdat het steeds slechter ging met de baby hebben ze de vacuümpomp er bij gebruikt. 3x persen en daar was ze dan ze had een hele korte navelstreng waardoor ze haar niet op goed op me kon leggen.

Gelukkig maken we het allebei goed moeten wel een paar dagen blijven inverband met de koorts.