De beuk erin

Zes en halve maand verder. En wat een heerlijke bink is het, nu al! Deze week moeten we naar het CB, ben heel benieuwd hoe lang & zwaar hij is.

Hij ontwikkelt zich rap. Niet alleen in de omgang, maar ook fysiek. Kind past niet eens meer fatsoenlijk in de box, daar is hij te groot voor. Ik laat de box wel staan. Het zal niet lang meer duren eer hij goed stabiel kan zitten en ik vermoed dat ik de box dan hard nodig ga hebben om het huis veilig te stellen. Inmiddels kan ik namelijk wel met enige zekerheid zeggen dat we een ondernemend en bepaald geen zachthandig ventje hebben gekregen, hoe lief ik hem ook vind. 

Waar hij maandenlang van buik naar rug 'draaide' door zich op te drukken en om te gooien voordat hij erachter kwam dat het ook met beleid kon door gewoon te rollen, is nu de volgende ruwduwfase aangebroken. Hij tijgert, rolt en probeert nu ook te kruipen om te komen waar hij wil wezen. Alleen gaat dat met evenveel geweld als het leren omdraaien destijds. Ik hoor het al aan zijn kreten. Luidruchtig wordt aangekondigd dat hij op het punt staat zijn knietjes onder zn buikje te trekken om zich vervolgens met volle kracht af te zetten en zichzelf vooruit te lanceren. En een lol!  

Als hij op schoot zit, wil hij staan. Als hij ligt, wil hij overeind. Iets wat hem al aardig begint te lukken en erg handig is tijdens het verschonen, not. Soms voelt hij, meestal grijpt & knijpt hij. Soms aait hij, meestal slaat hij. Soms kirt hij, meestal laat hij luidkeels van zich horen. Ik snap het ook wel, hij moet tenslotte boven zijn broer en zusjes uitkomen en dat is niet altijd een makkelijke taak, hoe schattig je ook bent. Toch zit het ook voor een groot deel in zijn karakter. Het is gewoon een rauwdauwer, eentje met de beuk erin.