Dag 2 overtijd

Hoewel afgelopen nacht gelukkig geen spierverkramping met zich mee heeft gebracht heb ik toch niet veel kunnen slapen. Het ziet ernaar uit dat de voorweeen eindelijk zijn begonnen. Alleen zijn ze nog niet lang, laat staan intensief genoeg om door te zetten.

Uiteindelijk ben ik in de vroege uren maar naar beneden gegaan voor een nachtelijk kopje thee. Ook weer eens leuk, zo'n uberrustige start van een nieuwe dag. Normaal begint deze met een enthousiaste zoon (geen wekker nodig) en twee (voornamelijk door-de-weeks) moeilijk uit bed te krijgen dochters, ochtendhumeur bij beiden inbegrepen.

Het heeft altijd wel wat om wakker te zijn als de meeste mensen op 1 oor liggen, maar toch breekt uiteindelijk de vermoeidheid van een nachtje slaap (bijna geheel) overslaan me uiteindelijk op. Zo ook vanochtend. Rond half 7 nemen de krampen af en niet veel later kruip ik terug in bed. 

M'n man laat me slapen zodat ik toch nog wat uurtjes rust pak. Desondanks blijf ik vandaag knorrig, snel geirriteerd, eigenlijk op het onredelijke af. Het weekend is bijna afgelopen en morgen hebben de kinderen gewoon weer school. Ik heb helemaal geen zin meer om bekenden onder de ogen te komen. De vragen, de (meelijwekkende)blikken, de goedbedoelde opmerkingen... ik wil gewoon bevallen (zijn).