En het is...

een peuter! Hip Hip Hurray  Jay is 2! 

M'n kleine Australiër... alweer twee jaar oud en wijs! Afgelopen zondag hebben we zijn verjaardag gevierd, omdat er door de weeks minder mensen kunnen komen en dat betekent minder cadeautjes . Nee, geintje. Ook dit jaar hebben we het klein gehouden, net als vorig jaar.                                               

We zaten nog even te dubben (meer) familie en dit keer ook vrienden uit te nodigen, maar dat was veels te druk geweest. Dus hadden we alleen de oma's & opa's, ooms & tantes met kids en de buren uitgenodigd. Lijkt weinig, maar om je een idee te geven: ik had een taart voor 15 man gehaald bij de hema en zelf een kwarktaart gemaakt. Er was aan het einde van de dag nog maar 1 stukje over. Hoeveel mensen waren er op het feest aanwezig? De juiste inzending...  

Jay heeft zich heerlijk vermaakt, vooral toen z'n neefje en nichtjes er waren, echt leuk om te zien. Alleen het cadeautjes uitpakken boeit hem nog steeds niet. Hij had van opa en oma lego duplo gekregen, dat was wel weer genoeg: bouwen! Ach, het is zo'n heerlijk mannetje. "Nee" heeft hij nu ook ontdekt, maar enkel verbaal. "Wil je nog een hapje eten?" "Nee." Hoofd schuddend en al... om vervolgens een grote hap te nemen. "Ga je mee boodschapjes doen?" "Nee." Om vervolgens gelijk naar de gang te lopen en z'n jasje te pakken hahaha, zó leuk (nu nog althans ;-).   

Phoebe gedroeg zich tijdens het feestje ook voorbeeldig, Ze heeft ruim twee uur midden in de drukte bij mensen op schoot gezeten, om zich heenkijkend, brabbelend. Oh ik loop soms zo vreselijk naast m'n schoenen met die kinderen van me, ben apetrots! (Jay luisterde na zijn middagslaapje totaal niet meer naar ons en Phoebe zette het tegen bedtijd op een gillen, maar dat heeft het bezoek nooit meegekregen hahaha). 

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik na een feestje ook altijd even bij moet komen. Ik houd niet van drukte en vind het altijd best moeilijk om m'n aandacht goed te verdelen, zeker als ik de gastvrouw ben. Aan de ene kant vind ik dat een hele arrogante houding... alsof mensen zich niet kunnen vermaken tenzij ze voldoende aandacht van me krijgen, dat gaat natuurlijk nergens over. Aan de andere kant wil ik ook geen afwezige gastvrouw zijn en ben ik altijd 'bang' dat iemand zich genegeerd voelt. Hopenlijk neemt dat gevoel mettertijd een beetje af anders wordt het nog leuk de komende jaren met al die verjaar- en feestdagen!

Maar goed, vandaag is meneertje officieel een peuter! Er komt vandaag ook nog wat bezoek dus ik ga zo eerst nog maar wat gebak halen ... .  

Hmm...misschien wijs om dat maar lopend te doen .