Wat jammer dat mensen tegenwoordig zo snel opgeven. Vooral voor de kinderen vind ik dat altijd zo rot. Heel veel sterkte 💕
Oei, dit klinkt mij bekend in de oren, alleen toen was het ik die niet meer verder wou, precies wat hij benoemd had ik ook,( kleine onbenullige dingen) ik ben een erg zelfstandige vrouw en hij is wat aanhankelijk, ik was het dus ook zat, maar een time out tussen ons heeft zeker gewerkt en heel veel praten we zijn nu 1.5 jaar verder, en ik durf weer te antwoorden ik ook van jou, ik zeg het nog niet uit mezelf maar ik ben wel blij dat we hebben doorgezet. Hij heeft immers ook zijn goede kanten
Misschien een gekke vraag maar waarom wilde je dan niet meer verder om de onbenullige dingen? Had je het al eerder aangekaart? Tja die van mij ziet de goede dingen niet eens. En haalt dingen wat 4 jaar geleden is gebeurd. Ik kan niet begrijpen dat iemand om scheiding en tegelijkertijd over gezinsuitbreiding kan nadenken.
Sorry voor me late reactie ik ben ook een binnenvetter en kan ook niet goed praten, maar als ik dan wou praten was het soms ja nu heb ik er geen zin in dus dan durf je op een gegeven moment ook niet meer en hou je het binnen, hij is een moeilijk persoon en kan soms met opmerkingen komen waarbij je denkt moet dat nou, bijv als ik een" foute " keuze heb gemaakt dat hij dan antwoord ja dat was toch jou keuze, bijv ik ben een opleiding begonnen hij had er geen mening over wel of niet doen, uit eindelijk niet geslaagd door privé omstandigheden in familie( ga wel herkansen) maar dat hij dan zegt jij hebt toch die keuze gemaakt om er voor je familie te zijn en dat je nu niet geslaagd bent is je eigen schuld( fijn een man die niet achter je staat of je steunt) en dan de onbenullige dingen zich opstapelen als die bijv in de nacht naar bed gaat en laat opstaat en blijft liggen en ik de kids moest doen( en dan niet 1x per maand) En dat de woonkamer dan een troep is, geen initiatief neemt in dingen ondernemen maar wel opspringt als jij met een idee komt, vaak weg met vrienden drinken de stad in en ik thuis met de kids, gat in zijn hand qua geld, maar goed we zijn bijna 3 jaar verder er is veel veranderd onze relatie was er echt bijna aan onder door gegaan door opstapelingen van... maar na een lange tijd hebben we elkaar weer terug gevonden en sta ik echt op de 2de plaats ( kids first) en doet die zijn stinkende best.
Ja ik snap je wel hoor. Wat goed dat je hem toch nog een kans hebt gegeven. Ik ben blij voor je dat het beter gaat. Sommige mensen hebben het op die manier nodig zo een wake-up call. Ik ben best wel een prater. Dus als ik merkte dat er iets was dan vroeg ik er naar. Dan is het elke keer nee Nee, terwijl er wel iets was. Daar kan ik niet zo goed tegen. Hoe erg iets ook is waar je mee zit , in een relatie moet je het kunnen delen. Het is dan aan de ander om daar iets aan te doen. Qua huishouden en verzorging van ons kind deed ik voornamelijk alles. De dingen die je opnoemt zijn herkenbaar voor mij. Nooit iets willen ondernemen, maar als ik dan iets voorstel ook niet mee willen gaan. Ik heb hem verteld dat ik nooit heb geweten dat het hem hoog zat. En dat ik welwillend ben om bepaalde dingen anders te doen. Als ik het had geweten dat ik het ook wel eerder had gedaan. Maar ik kom er niet doorheen. Dus we zetten de scheiding door. Dat is natuurlijk heel jammer en verdrietig maar het is toch zijn keus. Ik voel me in de steek gelaten. Ook omdat we voor een tweede kindje zouden gaan. Zo ongelukkig was je dan toch niet denk ik dan....
reacties (18)