Iris` reactie op Serena

Laat ik van het begin beginnen. Thuis gekomen met Serena ging het eigenlijk prima tussen beide zussen behalve dat Iris helemaal niks meer met haar vader wilde doen. Het was alleen maar mamma mamma mamma. Ik moest ook alles doen in huis van haar. Als marco de rolluiken s’ochtends op wilde trekken begon ze te janken en moest ik dat doen. Ik moest ook alles met haar doen: ontbijten, aankleden, naar bed brengen. Als ze papa zag was het echt schreeuwen van: WEG PAPA, IK WIL JE NIET! Ze begon ook een beetje te stotteren.

Ik bleef er best rustig onder en dacht dat het weer over zal gaan, maar Marco vond het maar niks en was echt een beetje sneu. Maar inderdaad na zo’n 3 weken is het over gegaan (ook het stotteren). Nu speelt ze weer met papa en is alles weer normaal zou ik zeggen.

De eerste maand sliep ze op haar gewone tijden maar na een maand NIKS meer s’middags. WHAT?? En die “vrije” tijd voor mij??? Ik ben dus begonnen die vrije tijd te gebruiken om Iris zonder luier te laten wennen en ik kan zeggen dat het plassen best snel is gegaan. Ze zegt me altijd wanneer ze naar de WC moet (soms terwijl ze speelt vergeet ze het nog). Voor een grote boodschap zijn we nog bezig. Soms lukt het haar maar soms ook niet (bah…broeken wassen). Ze knijpt haar billen dicht en blijft stil staan tot dat het te laat is, in plaats van naar de WC te rennen. Ik heb dus een A4tje in de badkamer op de deur gehangen waar ze stickers mag plakken elke keer dat ze gaat plassen of drukken (grote stickers voor de poep J). Het blijkt prima te werken dus we gaan zo door.

S’avonds werd Iris chagrijnig dus dat was minder leuk. Sinds 2 week ga ik dus even onder het huis heen en weer wandelen met Iris in de buggy (terwijl Serena slaapt) zodat zij ook haar rust krijgt. Het lukt jammer genoeg niet altijd maar toch best vaak.

S’nachts heeft Iris nog een luier aan maar ik denk dat ik dat ook over een 2 week ga proberen om die weg te laten. Iris slaapt goed snachts maar jammer genoeg sinds ik het speentje heb weggehaald gaat ze niet alleen in bed. Ze wil dat iemand naast haar blijft en de HELE tijd zingt (jaja de HELE tijd) Pfff. Soms zeg ik haar dat ik eventjes naar mijn kamer ga, hopend dat ze dan in slaap valt, maar dat lukt niet altijd. Vaak duurt het zelfs een uur…leuk is dus anders. Onze hele avond gaat naar de malle moer. Ik hoop dat als ze in September naar de kleuterklas gaat, dat dat iets beter zal gaan.

Al met al zijn er moeilijke momenten. Bijvoorbeeld kan het voorkomen tijdens het eten, dat Serena ook moet eten. Dan heb ik Iris naast mij die eet (misschien chagie omdat ze slecht heeft geslapen), Serena aan de borst en pff…nou ja het is te doen, hihihi!

Maar Iris is heeeeel lief met Serena. Als ze huilt, vraat ze waarom en wil ze haar aaien of vraagt ze mij haar te pakken. Heel soms wil zij op de arm (als ze misschien moe is) en vraagt ze mij of er ook plaats voor haar is maar ze is dus nooit echt jaloers geweest tegenover Serena zelf. Haar reactie was met haar vader en met het middagdutje…beter zo dan met haar zusje.

Aaah ik ben vergeten te schrijven dat Iris nu niet zo beleefd meer eet zoals voor Serena's geboorte. Vork en lepel gebruikt ze niet meer zo graag en helpt ze zich vaak met de handen. Ze hadden mij gezegd dat dit kon gebeuren maar had het niet van Iris gedacht. Ze at altijd heel goed. Hoop ook dat dit snel weer over gaat.