1 week voorbij..

Zo onwerkelijk. Bizar.

Vorige week rond deze tijd had ik nooit geweten dat ik nu niet meer zwanger zou zijn.
Ik had wel bloedverlies, maar dan kan altijd wel voorkomen toch?

Toen ik in de middag krampen kreeg wilde ik er niet vanuitgaan dat het fout ging.
Sterker nog, ik had mezelf ervan overtuigd dat het bandenpijn was.

Ik ging op zoek naar positieondergoed en buikbanden.

Nu een week later. Het voelt zo vreemd. Mijn buik is 'platter'.
De kwaaltjes die ik had, zijn zo goed als verdwenen.

Het ene moment gaat het me goed af, en kan ik erover praten. Ander moment wordt ik getriggerd en barst ik in huilen uit om de meest geringe dingen.

Dit weekend breekt mijn man het bedje af, en gaat het naar mijn vader. (Heeft een grote kelder/ flat)).
Samen met het badje. De kinderwagen laat ik nog even staan, vind ik moeilijk om daar al afstand van te doen.
Hij staat in de woonkamer. Geeft mij nog even troost.

Samen met mijn dochters hebben wij en hoekje ingericht voor Storm*. Laatste echo. Met wat gegevens. Later willen we zijn eerste pakje en mutsje ed inpakken.
Evt met bewerkte geboorte foto's.

Ze zijn trots. Ook al was het 'maar' 18 weken. Dit is hun eerste broertje. Daar zijn ze trots op!

Hoewel ik vorige week nog gilde dat ik het liefst direct nog zwanger wilde geraken (meeste zullen dit begrijpen na verlies iets te willen vervangen)..
Kan ik het nu beter plaatsen.

nadat mijn man zo'n enorme steun is, na het verlies. Hebben wij besloten onze relatie staande te houden.
Ook al was hij het niet met de zwangerschap eens. Hij is ret gaan accepteren. Hij wist hoezeer ik een kinderwens had, en na mijn besluit (ongepland zw) het kindje te willen houden.
Zou hij er toch voor ons zijn. En zou hij toch papa 'willen' zijn van Storm*.

Ik zal nu enorm veel kritiek over mij heenkrijgen, maar dat is social media.
Voorlopig zal hier geen zwangerschap komen, en dat is oké voor mij. Volgend jaar, als mijn man zijn studie (voor slechtziende) heeft afgerond en een vaste aanstelling krijgt. Gaan we verder kijken.
Indien de kinderwens dan nog aanwezig is.

Vorig jaar heb ik een vakantie gepland met mijn vader en oom. Zij zijn geboren in Surabaya, Indonesie.
Omdat mijn oom ziekelijk is, willen wij nog eenmalig (voor hem dan) zijn geboorteland bezoeken.

18 maart 2018 zal ik vertrekken, en we verblijven er 3 weken. Bali, Surabaya en Malang zullen sowieso bezocht worden. Wegens mijn zwangerschap hadden wij bepaalde plannen al geschrapt.
Nu ik niet meer zwanger ben, gaan we kijken wat we nu wel gaan ondernemen.

Afleiding is goed nu. Vakantie met een ander doel. In die 3 weken kan ik even bijkomen. In een geheel andere omgeving..

Ik zal ook minder online komen op babybytes, baby's zwangerschappen en baby gerelateerde onderwerpen doen mij nog pijn, maakt mij verdrietig.
Hopelijk kan ik dit een plekje geven.

En wie weet, bij een volgende zwangerschap! Zal ik mij weer hier begeven. Met hopelijk beter nieuws!

Bedankt voor jullie lieve berichten. En voor de zwangere meiden. Veel liefde gewenst! Succes.

Liefs Laura