Verdrietig

Nou hier even een update van mij...gister avond na heel veel kramp dan toch het vruchtje met vruchtzakje verloren....Vanacht slecht geslapen ook door het onweer, maar steeds schrok ik wakker en dacht ik dat had gedroomd
..pff dat is echt niet fijn kan ik zeggen. Maar goed vanmorgen naar de gyn. Kreeg natuurlijk echo al niet echt fijn ...en dan ook nog in de stoel sjonge en een mannelijke co assistent zullen mijn hormonen wel zijn geweest maar kon wel huilen...maar goed dat terzijde moest er toch doorheen dus dacht even doorbijten...diep van binnen weet je al wat ze gaat zeggen maar toch als het dan wordt gezegd is het zo raar net of dat omdat het hard op gezegd wordt het ineens tot je doordringt....dat doet het eigenlijk niet wat ga nog steefs een beetje op de automatiche piloot! Af en toe kom ik iets tegen of denk ik ergens aan en dan moet ik zo huilen het is allemaal zo raar!
Toen ik 19 mei een mk had met 6 weken dacht ik de volgende keer komt het goed, ik dacht 2 achter elkaar zou zo raar zijn ( eigenlijk dom van me , want paar jaar terug kreeg ik 2 mk en een mola zwangerschap !) dus alles is mogelijk.
Nu maar proberen voor de kids alles beetje zo normaal mogelijk te laten gaan, alleen de oudste 2 weten het..die arme meiden kregen gisteren het nieuws dat mama zwanger was en gelijk erachter aan dat het voorbij was..zo dubbel we hadden het ze vandaag na de echo willen vertellen , de afspraak stond al gepland voor de eerste echo niet wetende dat het zo zou lopen natuurlijk!

Nou we laten alles maar even bezinken, vanmorgen ook maar gelijk bij de internist langs geweest en bloed laten prikken.
Afgesproken dat we in ieder geval even 3 maanden wachten met weer proberen ik wil mijn lijf even rust geven en ook mojn schildklier moet ook weer even terug schakelen.
We zullen zien wat de toekomst zal brengen, zwanger worden kan maar blijven lijkt even onmogelijk.
Tot snel, groetjes