Het was twee weken geleden toen de gynaecoloog zei mevrouw het zijn er 2, daar lag ik vol ongeloof!
Ze hebben allebei sterke hartslag en een eigen vruchzak, me geluk kon niet op!
De week erna had ik een spannend gevoel wat nou als het weer fout gaat ( afgelopen 2 jaar 3 mk gehad, 1 met 13 weken en 2 met 8)
De verloskundige belde om te vragen of ik die week terecht kon voor een termijn echo, en natuurlijk kon ik!
De spanning liep op wat nou als het niet goed is, me vriendin zegt nog zoveel pech kan iemand toch niet hebben.
Ik lag op de tafel om een echo te maken zodra deze me buik raakte wist ik het, beide geen hart aktie mee! Ze willen nog inwendig kijken maar voor mij is het al duidelijk!
Me reactie was tja en keek me vriend aan, deze staat wit vol ongeloof naast me, hoe kan dit?
Vorige week vrijdag naar de gynaecoloog en die kijkt ook nog, het ziet er voor de rest goed uit pffff
Dan zegt ze wat gaan we doen, ik weef dat ik een curretage wil want tabletten vond ik een hel! Oké mevrouw volgende week vrijdag wordt u geholpen, ik zei nog kan het niet eerder maar helaas!
Nu is het maandag en is het wachten op vrijdag. Me lichaam groeid door me buik wordt groter maar waarom? Me lichaam denkt nog steeds zwanger te zijn en ik voel onmacht!
Ben nu 36 jaar en weet niet of ik het nog een x wil proberen want dat dacht ik ieder x, dit gebeurt toch niet nog een keer! Helaas het feit is ik heb me tweeling verloren!
reacties (0)