Even mijn gevoelens opschrijven

Ik ben nu 9.1 weken zwanger en heel erg blij dat het gelukt is en dat we al een goede echo hebben gehad met 7 weken precies. Maar ik voel mij nu al 2 dagen erg emotioneel. Ik kan om alles wel huilen. Als iemand het heeft over een miskraam dan komt dat van mij weer allemaal terug. En als iemand een super mooie echo gehad heeft en al een week of 12/13 ver is dan denk ik 'was ik maar zover al'. Over 1,5 week pas is mijn termijnecho, maandag de 25e. En ik vind dit wel zo lang duren! Aangezien de zwangerschapssymptomen uitblijven en ik daar dus ook al geen houvast aan heb vind ik het nu heel lastig worden er in te blijven geloven. Bij mijn vorige zwangerschap liep ik de eerste weekjes bij de gynaecoloog en kon ik vanwege mijn miskraam verleden veel vaker een echo krijgen. Ik geloof echt wel dat het goed gaat want ik neem trouw de Utrogestan en mijn eerste echo zag er echt keurig uit! Toch blijft er die angst voor dat het hartje niet meer klopt bij de volgende echo. Dat is mij natuurlijk al vaker overkomen na een kloppend hartje te hebben gezien. Ik heb leuke dingen in de planning staan dit weekend en genoeg afleiding, toch lijkt de tijd niet voorbij te gaan. En waarom ben ik nou toch steeds zo emotioneel/labiel pfff. Zo ken ik mezelf niet hoor. Vanavond even lekker genieten van the sound of music en het leuke nieuws aan de oudste dochter vertellen. Dat het dan maar snel maandag 25 oktober is. Ik moest het even kwijt.