Morgen is de dag van de eerste echo

Morgen dus de grote dag! Vriendlief heeft er een paar uur voor opgenomen zodat hij mee kan gaan. Oppas voor de kleine man is geregeld (had wat voeten in de aarde omdat we het nog aan niemand kunnen vertellen en iedereen ook nog aan het werk is). De zenuwen beginnen de overhand wat te krijgen. Ik heb steeds dat beeld voor mij van de eerste keer dat we samen voor een kindje gingen en het toen mis was. En later volgden er nog vele miskramen achteraan. Ik weet dat ik positief moet denken en dat ik mij wel druk kan maken maar dat dat niets aan de uitslag veranderd. Of het nou goed is of niet. Vriendlief is net zo, soms lijkt het wel of het hem allemaal niets uitmaakt. Maar hij is daarin net wat rustiger legde hij uit. Aangezien je er toch niets aan kan veranderen. Tuurlijk als hij daar straks zit dan heeft hij ook wel de spanning en dan hoopt hij net als mij op een hele goede echo. Maar zich nu al druk maken doet hij niet. En misschien is dat ook maar beter. Ik moet mezelf ook even streng toespreken en gewoon genoeg afleiding zoeken. We duimen voor mooi nieuws morgen. Gelukkig nog een volle ochtend dus die paar uur komen we wel door. En dan volgt er hopelijk morgen een blije en mooie blog/update!