Dochter op kamers

Wat is er een hoop gebeurd al in dit jaar. En we zijn nog maar amper op weg in dit jaar. In januari is mijn oma overleden (niet door corona). In dezelfde periode had ik een sollicitatie lopen. Helaas werd dat niks, maar had ik er wel veel van geleerd. Een paar dagen later werd ik ineens gebeld door een zuster organisatie van waar ik had gesolliciteerd, dat ze nog iemand zochten en dat ze over mij gehoord hadden en of ik wou komen kennismaken. Bij een wederzijdse klik kon ik direct beginnen. De eerste 2 weken waren een beetje een gedoe met de opvang voor onze zoon van 2,5 maar hebben we het met familie opgelost. Na de voorjaarsvakantie had ik gelukkig al een gastouder gevonden die wel beschikbaar is. Dus daar werk ik nu alweer een aantal weekjes voor 2 dagen per week. En nu dus mijn dochter op kamers. Wat een lege nest syndroom is dat zeg. Ze is ook nog maar 17, maar doordat ze hier amper kan leren voor haar tentamens of de tentamens maken in alle rust wou ze eigenlijk wel graag op kamers. En ook omdat ze daar haar voetbal (studentenvereneging) heeft en veel andere dingen voor haar studie. Afgelopen weekend hebben we haar verhuisd. Gelukkig heeft ze al een appje gedaan dat ze een goede nacht heeft gehad. Voor de kleine van 2,5 is het ook erg vreemd en wennen. Nu zijn we weer grotendeels met z'n tweetjes thuis. Maar we maken er wel wat van. En mijn dochter zal vaak in de weekends hier thuis komen en gaat ook mee op vakantie komend zomer. Blij dat ze zo'n mooi en veilig plekje heeft!