Mijn zwangerschap met bekkeninstabiliteit + update zorgen

Allereerst na aanleiding van mijn vorige blog had ik toch maar even de verloskundige gebeld. Ik mocht vandaag extra langskomen omdat 16 maart wel heel ver weg is nog en ik toch die zorgen had dat de baby veel minder actief was en ik dacht steeds een beetje vruchtwater te verliezen omdat ik vaak wat vochtverlies heb. Daar alles gecheckt en alles is gelukkig prima! Ik ben zo blij. De baby was erg actief in mijn buik, hij lag heerlijk overdwars en met zijn rugje naar mij toe. Hij heeft gewoon een dik stootkussen waar hij tegenaan schopt. Ik heb de placenta aan de voorkant en er zit gewoon een dikke laag tussen, de verloskundige zei dat ik maar zo'n 20% voel van de bewegingen die hij maakt. Het hartje was ook mooi aan het kloppen. Dan nu naar mijn bekkenklachten. Ik loop al sinds een week of 16 van de zwangerschap met bekkeninstabiliteit. De laatste 2 weken is de pijn echt toegenomen en kan ik steeds minder. Erg pijn aan mijn stuitje, constant druk op mijn schaambeen en een balgevoel van onderen. Ik kan niet goed opstaan, traplopen lukt nauwelijks en mijn sokken en schoenen aandoen is ook drama. Ik ben absoluut niet zielig, maar het beperkt mij gewoon echt in mijn dagelijks leven. Mijn verloskundige raadde mij ook met klem aan om een bekkentherapeut te zoeken. Tot op heden nog geen contact gehad omdat ik in een klein dorp woon en dan op de fiets zou moeten en mij dat ook erge pijn doet. Maar goed volgens de verloskundige zou de bekkentherapeut misschien ook wel bij mij thuis kunnen komen. Dus ik vanmiddag gebeld en een heel fijn gesprek gehad. Als ik een doorverwijzing van de huisarts krijg dan komt ze gelukkig ook bij mij thuis langs en word het gewoon per keer vergoed. Ik krijg 18x vergoed bij mijn verzekering dus dat zit wel goed. Zoals ik het uitlegde dacht ze ook aan een verzakking (ze wou mij niet bang maken maar daar lijkt het wel op). En ik mag echt niet meer fietsen en moet vaker even liggen omdat dat de druk wegneemt. Helaas is dit geen zwangerschap die over rozen gaat en had ik het mij voor de tijd wel anders voorgesteld. Leven met elke dag de pijn is niet fijn en ik voel mij zo zinloos dat ik bijna niks meer kan en mijn gezin mij veel uit handen moet nemen. En het is zo jammer want ik maak dit waarschijnlijk nog maar eens mee. We willen samen 1 kindje. Tuurlijk geniet ik ook van de momenten zoals de schopjes die ik wel voel en de mooie echo's en straks nog de 9 maanden beurs in Friesland (als mij dat lukt) en een mooie zwangerschapsshoot. Ik wil ook niet zielig gevonden worden! Ik schrijf dit hier omdat het hier zo'n goede uitlaatklep is en om deze kant ook te belichten. Ik hoop dat het anderen bespaart blijft iig. Mijn vriend is erg lief voor mij en helpt mij goed en als hij de afwas doet dan stuurt hij mij terug naar de bank. Hij is deze week vrij vanwege dat hij nu niet met zuurstofmasker buiten mag werken met de vorst (sanering). Erg lief en ik bof maar met zo'n man!💗