Vandaag de sollicitatie de deur uit van een vacature die een familielid mij van de week toe stuurde. Het voelt alsof dit mijn droombaan is en ik pas perfect binnen het profiel van de organisatie. Ik kan dit!... had ik tegen mezelf gezegd. Veel werkervaring heb ik niet en door mijn ASS (wat overigens niet echt is geconstateerd, maar waar ik op de testen maar 2 punten tekort kwam voor de diagnose en deze test in een goede periode heb gemaakt) ben ik soms wat onzeker en zoek ik houvast. Een vaste dagindeling en duidelijkheid vind ik nou eenmaal heel prettig. Maar goed, mijn droombaan dus en vol goede moed heb ik de mail met mijn motivatie en mijn cv verstuurd. Nu maar afwachten en duimen! Ik hoop na het vele vrijwilligerswerk nu eindelijk eens een baan te vinden waar ik ook wat geld mee verdien. Dit zou echt wel prettig zijn voor ons. We hebben het niet slecht, maar sommige dingen moeten we nou eenmaal vaak laten. Ik kan iig al trots op mijzelf zijn dat ik durfde te schrijven. Ik die vaak 'veel beren op de weg ziet'. Natuurlijk heb ik het heel erg naar mijn zin bij het vrijwilligerswerk wat ik nu doe, maar een zakcentje extra is gewoon erg fijn en waar ik nu zit zit er geen baan voor mij in helaas. Verder gister een heerlijk dagje gehad met mijn lief bij de sauna. Echt heel ontspannen en gewoon fijn. Dat hadden we wel verdiend na een hectische tijd met wat mindere dingen in ons leven (wijd ik liever niet verder over uit wie weet wie er mee leest). Nu toch wel nieuwsgierig of het deze maand toch nog raak mag zijn of dat we eind van de maand naar de gyn zullen gaan met onze vragen. Zondag is mijn NOD en ik sta er totaal blanco in. Ik zou het echt niet weten of het raak is en de symptomen die ik al wel heb die negeer ik omdat mijn lijf mij zo vaak voor de gek heeft gehouden met symptomen. We zullen zien. Testen zeggen mij niet meer zoveel en ik heb eigenlijk ook niet zoveel zin meer om te testen. Ik wacht wel tot ik echt goed overtijd ben. Wat zal ik super blij zijn als het raak is en ook wel bang. Bang dat het wederom mis gaat. Maar die gedachte bannen we snel weer uit onze gedachten. Met de Utrogestan komt het vast wel goed dit keer. Eerst afwachten of het raak is natuurlijk.
reacties (0)