Winterdipje of januaridipje

Ik wil eigenlijk helemaal niet klagerig of negatief overkomen, maar hier op babybytes kan ik gelukkig wel mijn gevoelens van mij afschrijven zonder dat het raar overkomt.
Er zijn zoveel vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten als ik. En ik mag nog niet eens klagen want er zijn er hier ook zat dames die al vele rondes langer wachten en de ene behandeling na de andere hebben (gehad).
Het lijkt wel of ik een winterdipje heb. Ik ben vaak toch wel verdrietig om dat wat ik nog niet heb. Namelijk een kindje van mij en mijn partner voor wie het zijn eerste zou zijn.
Gister is een vriendin van ons bevallen en hoe graag ik er ook heen wil op kraamvisite, wacht ik het ook liever nog even af. Iets houd mij onbewust tegen. Geen jaloezie hoor, want ik gun het ze heel erg. Zij hebben zelf ook heel wat moeten doorstaan.
Overal zie ik nu op fb en ook hier de bolle buiken en verhalen voorbij komen van de dames die ongeveer tegelijk met mij uitgerekend waren. En dan word ik toch wel met de neus op de feiten gedrukt dat er anders over een weekje of 6 hier ook zo'n lief babytje in zijn ledikantje zou liggen.
Ik voel het gemis in mijn hele lijf. Mijn uitgerekende datum was 23 februari en ik weet nu al zeker wat voor een rare dag dat zal gaan zijn.
Misschien is het ook wel angst hoor. Angst dat het ons niet gegund is, dat het misschien nooit lukt en je dus blijft doorgaan zonder resultaat.
Bij mijn oudste kids van mijn ex was ik gelijk zwanger na de eerste poging en ook voor de MA was ik in ronde 3 al zwanger, dus nog vrij snel.
En nu na de curretage zijn we inmiddels alweer 7 rondes verder zonder resultaat. Ik zou haast gaan denken dat er met de curretage iets beschadigd is. Sindsdien is mijn cyclus erg raar.
Maar omdat ik volgens de gyn wel zwanger kan worden met mijn partner en er uit de andere onderzoeken niks blijkt (bloedonderzoek/cyclus monitoring) vind ze het niet zinvol om mijn baarmoeder te onderzoeken (operatie onder narcose).
Daarom zal ik er niet achterkomen of het door de curretage komt of dat we gewoon pech hebben.

We gaan gewoon door en verder met ons leven en ik geef de moed nooit op!
Alleen mijn vriend is wel heel stellig dat hij geen vruchtbaarheidsbehandelingen wil laten doen.
Dus of het moet vanzelf gebeuren en anders zullen we ons erbij neer moeten leggen dat er geen baby meer komt.
Om mij op wat anders te richten en er minder mee bezig te zijn heb ik alles van mijn telefoon afgehaald van cycluskalender.
En ook hier ben ik al minder te vinden dan eerst. Verder hebben we een heerlijk uitje gepland met het gezin om even met wat anders (leuks!!) bezig te zijn en de gedachten af te leiden.
Aan het begin van de voorjaarsvakantie fijn een aantal dagen naar Disneyland Parijs!!!