Tja..

Ik hoef niet meer te wachten en ook niet meer te testen. Compleet tegen de verwachting in ben ik vanmiddag aan het eind van de middag gaan bloeden.
Ik zei maar steeds, dit kan niet, dit kan niet. Het is niet mogelijk. Natuurlijk houd je er elke maand wel rekening mee anders is de teleurstelling zo groot. Meestal voel ik het ook heel duidelijk wel aankomen.
Ik wil de verwachting ook niet te groot maken voor mezelf. Maar deze keer voelde ik mij echt heel erg zwanger. Niet iets wat ik alleen mezelf inbeelde, nee mijn vriend die zei het ook al dat hij mijn borsten weer zo gegroeid vond en dat ik echt al een bol buikje kreeg.
Verdere klachten die ik had wezen er ook allemaal op. Wat echt typisch was is dat ik een bult op mijn onderrug heb net boven mijn stuitje wat ik anders alleen tijdens mijn zwangerschappen heb. En ik voel mij steeds erg misselijk en extreem moe!! (Nu nog)
Tot overmaat van ramp had ik nergens meer maandverband liggen thuis vanmiddag. Ik denk dat mijn dochter die meegesnaaid heeft. Dus ook nog naar de winkel daarvoor (had ik zo geen zin in!).
Ook nog op kraamvisite vanavond, wat dan dus echt niet uitkomt als je jezelf zo k** voelt. Daar nog wel even gezellig gezeten hoor.
Het bloedverlies is nog weinig en ook heel licht van kleur (roze haast). Tuurlijk besef ik dat er vrouwen zijn die het nog minder getroffen hebben en jaren aan het proberen zijn of een lang traject inmoeten.
Het is voor mij pas ronde 2 na de curretage. Die keer was het in de derde ronde raak.
Maar dat neemt niet weg dat ik toch nu wel even flink baal van alles. Zoveel dames in de directe omgeving zwanger en bij ons wil het niet blijven plakken. Ik raak wel zwanger, maar zwanger blijven......

De lichte plus die ik op de test heb gezien zal dan wel een indroogstreepje zijn geweest of gezichtsbedrog denk ik.
En nu moet ik het laten rusten en het op zijn beloop laten want als ik er te gestrest van word lukt het nooit.