De bevalling

 Blij dat ik eindelijk ons bevallingsverhaal kan neerschrijven :-) 

Maandagnacht 19 mei kreeg ik opeens hevige buikpijn. Ik dacht dat het weeen waren, maar ik had de pijn rechts bovenaan. Omdat ik al heel lang een sluimerende zwangerschapsvergiftiging had, besloot ik mijn bloeddruk te controleren. Die was maar liefst 20 over 12! De pijn werd ook erger dus snel naar spoed.  Onderweg begon onze auto een heel raar geluid te maken maar mijn man besloot verder te rijden. Aangekomen op spoed gingen we snel naar binnen en belde mijn man de wegenwacht voor de auto. Het werd algauw duidelijk dat mijn zwangerschapsvergiftiging had doorgezet. Ik had leverfalen en was volledig opgezwollen van het vocht. Mijn bloeddruk was torenhoog dus er werd besloten eerst medicatie te geven en de baby te controleren aan de monitor. Met ons meisje was alles goed en ik knapte ook wat op van de medicatie. De gyn van wacht besloot dat mijn eigen gyn op dinsdagochtend een beslissing moest nemen. 

Toen die kwam, was ze erg geschrokken van mijn vochtophoping. Ik was op 3 dagen 4 kg bijgekomen. Mijn vruchtwater was sterk verminderd, maar de baby deed het nog steeds goed dus besloot de gyn om in te leiden en voor een natuurlijke bevalling te gaan. Tegen de middag werd duidelijk dat inleiden niet echt lukte (ik voelde niets en de baby zat nog volledig hoog). Ze besloot een keizersnede uit te voeren. Maar aangezien het niet dringend was, was er maar plaats in het OK om 19u ongeveer. Ik en mijn man wachtten dus rustig af en bereidden ons mentaal voor op een keizersnede( iets wat ik totaal niet zag zitten).

Tegen 17 u ging mijn bloeddruk terug pijlsnel de hoogte in en vielen de harttonen van onze kleine meid weg. Ik werd direct naar het OK gebracht voor een spoedkeizersnede. Ik was wat in paniek, maar gelukkig kwam mijn man snel bij me en stelde de anesthesist me ook gerust. Olivia werd geboren om 17.36 en was direct een krachtige baby. Ze was wel omstrengeld en had geen vruchtwater meer. Ik kreeg ze even bij me terwijl de dokter aan het naaien was. Na 10 minuten werd ik plots heel slecht en werden zowel mijn man als baby weggehaald. Ik maakte blijkbaar een bloeddrukval en begon te braken. Daardoro moest ik na de operatie nog op de recovery. Ondertussen was mijn man naar de kamer gegaan met onze dochter en mocht hij skinnen met haar. Na een uurtje was ik er terug bovenop en mocht ik ook naar mijn kamer. 

Het was heel fijn om mijn man te zien liggen met ons dochtertje in zijn armen.

Ik heb 8 dagen in het ziekenhuis gelegen en tot op de dag van vandaag is mijn gezondheid niet OK. hoge bloeddruk blijft ,ik moet heel veel medicijnen nemen (onder andere voor schildklier, hypofyse, ik heb een ijzertekort,...)  Door de zwangerschapsvergiftiging lukt de borstvoeding ook niet en ben ik moeten stoppen. Ik had amper wat melk voor onze dame... Jammer maar nu krijgt ze flesjes. 

Maar ons meisje doet het goed. Ze was klein en fijn : 46,5 cm en 2480 maar ze maakt het goed :-)