Vandaag was het eindelijk zover... na 15 dagen 17 dagen Menopur eindelijk een IUI! Ik moet toegeven... ik was best zenuwachtig. Ik wist wel wat er zou komen maar toch was het spannend. Eerst zou ik alleen gaan want mijn man kon er absoluut niet bijzijn, maar uiteindelijk kreeg hij het toch geregeld en was hij erbij. Deze morgen ben ik nog gaan werken (IUI as gepland om 11.15), dus van 8u30 tot 10u30 ben ik nog gaan werken. Best wel zwaar eigenlijk... Moeilijk om voor mijn collega's verborgen te houden dat ik naar de fertiliteitskliniek moest. Bij 2 dichte collega's ben ik in huilen uitgebarsten en heb ik het verteld... het was emotioneel gewoon zwaar om alleen te blijven dragen. Ik denk dat de hormonen hier ook wel een part in spelen...
Toen we aankwamen in de fertiliteitskliniek, hebben we toch bijna een uurtje zitten wachten. Het gesprekje leverde een goed gesprek op : 52 % beweeglijk, 13 miljoen! Ik wist niet hoeveel eicellen ik had (tja, de gyn die wachtdienst had dit weekend was niet echt 'goed') , maar aan de hand van de bloedresultaten mocht de IUI doorgaan. Ik was even nerveus maar mijn man stelde me gerust en uiteindelijk hebben we nog goed gelachen tijdens het wachtkwartiertje. Daarna snel terug gaan werken...
De laatste week was ietswat moeilijk, ik besefte dat we een jaar verder waren sinds ons miskraam. We hadden nooit gedacht zo ver te moeten gaan voor een klein wondertje... maar we staan ervoor en moeten erdoor. Nu heeft ook de fertiliteitsarts bevestigd dat ze na 3 IUI's willen overstappen op IVF omdat ik een eileider kwijt ben... Maar we zitten nog maar aan de tweede poging, en ik heb er goede hoop op! Dit moet gewoon de goede zijn! Nu nog 2 wachtweekjes :-)
reacties (0)