Eerste afspraak VU

Zoals de titel het al aangeeft, gisteren hadden we onze eerste afspraak in de VU.


Ik kwam daar voor het eerst, dus moest wel even zoeken. Eerst was ik al behoorlijk in de war, in welk gebouw wij ons moesten melden.


Zowel mijn man als ikzelf vonden de afspraak behoorlijk heftig. Er was nergens gecommuniceerd wat de bedoeling was van deze afspraak. We werden voor de zoveelste keer ondervraagt. Het verbaasd mij echt hoe vaak ziekenhuizen je dezelfde vragen stellen. Eerst bij ons plaatselijke ziekenhuis een vragenlijst ingevuld, toen al besproken, nu bij VU nagenoeg zelfde lijst in moeten vullen en ook die werd weer vraag voor vraag besproken. Waarom moet je het invullen als ze het toch vragen tijdens een gesprek?


Daarna werd er bij mij ook allemaal onderzoeken gedaan, dit zag er verder wel goed uit. Ze had alleen wat te zeggen over mijn gewicht. Ja ik weet dat ik veel te zwaar ben, maar de manier waarop ze het gesprek aanging was gewoon totaal niet prettig. Ze heeft me minofmeer verplicht om te gaan afvallen om te 'bewijzen' dat ik hier ook 100% voor ga. Ik ben er maar niet te veel op in gegaan, want dat zou me alleen maar boos maken. We weten allemaal dat het probleem ligt bij het zaad van mijn man, dus kom gewoon in actie.


We hebben ook beide gelijk bloed laten prikken, zodat ze dat ook op verschillende dingen kunnen gaan testen. Mijn man moet nu nog een keer weer een potje vullen, en hij krijgt ook een lichamelijk onderzoek. Hier moeten we helaas wel weer een maand op wachten, zodat beide afspraken achter elkaar gepland kunnen worden. De week daarna krijgen we de uitslagen van de onderzoeken.


Ik vraag me zo wel af waarom we uberhaupt al die onderzoeken in ons plaatselijke ziekenhuis hebben gedaan, waarom zijn we niet gelijk naar de VU gegaan. Waarom wordt je zo slecht geinformeerd over wat je te wachten staat op een eerste afspraak. 


Ik heb geen idee hoe het nu gaat lopen, mijn man stond gisteren op het punt om helemaal met het traject te stoppen, zonder dat we eigenlijk echt begonnen zijn. Hij snapt niet waarom alles in drievoud onderzocht moet worden. Gelukkig was hij later thuis wel weer een stuk rustiger, maar als de volgende afspraak weer een negatief gevoel geeft, weet ik niet of we hier wel mee door moeten gaan.


Na alle negatieviteit van de middag, hebben we wel gisteravond lekker een vakantie geboekt, in juni heerlijk een weekje Griekenland. Kijk er nu al naar uit. 


Sorry voor het lange en negatieve verhaal. Ik moest het gewoon even kwijt. 


X

593 x gelezen, 1

In Zwanger worden

reacties (0)


  • OliviaB

    Heej meis!

    Jammer dat je zo'n negatieve ervaring hebt ervaren. Ik denk dat het heel anders voor jullie was geweest als ze in het ziekenhuis in jullie woonplaats niet zo door hadden onderzocht. In het VU is wat er nu is gebeurd de "normale" procedure. En onthoud, je hebt nog een lange weg te gaan waarschijnlijk. Probeer de moed er in te houden anders wordt het alleen maar zwaarder en ellendiger. Je doel voor ogen houden is het allerbelangrijkste! Mijn positiviteit heeft mij heel erg op het goede been gehouden.

    Ik wens jullie het allerbeste!

  • Ieriemierie

    Het is gewoon frustrerend dat alles opnieuw gedaan moet worden. Als we dat van te voren wisten, hadden we misschien gelijk wel de keuze gemaakt om naar de VU of AMC te gaan. Want die mogelijkheid kregen wij ook van de huisarts.

    Voor nu laat ik het bij wat het is ik kan het toch niet veranderen. Ik snap ook wel dat zij een bepaalde procedure volgen, maar communiceer op z'n minst wat er van iemand wordt verwacht.

    Ik hoop dat de volgende keer mijn positiviteit weer terug komt. Nu gaan we gewoon even genieten van de leuke dingen in het leven

    X

  • LittlePea

    Jeetje meid het zit jullie niet mee he! Wat vreselijk vervelend en dan druk ik t nog licht uit denk ik!!!!

    Maar kom op he. Denk positief en houd vooral je doel voor ogen!!!!

    Dikke knuf.

  • Ieriemierie

    Heej meis....dank je wel voor je berichtje. Probeer nu wel weer positief te zijn, maar is gewoon lastig als je geen goed gevoel ergens bij hebt. Ik dacht dat het moeilijkste nog moest komen, met hormonen slikken/prikken en de teleurstellingen als het niet lukt, maar daar kan je je wel op voorbereiden. Dit viel allemaal een beetje rauw op mijn dak, waardoor ik erg gefrustreerd was.

    We proberen nu het beste er van te maken en dan komen we er hopelijk wel. Gelukkig hebben we ook veel afleiding de komende tijd, dus dan redden we het wel weer tot de volgende afspraken eind februari. En dan zien we wel wat we gaan doen.

    X