Flesje, vaderdag en meer

Gisteren voor het eerst een flesje gegeven uit de nuby. Wat een pokkeding zeg. Nou ja, eerst maar even aankijken hoe dat verder gaat met die fles, maar vind het zelf niet zo’n geweldig ding. De melk drupte er zo uit. Vanavond weer een flesje gegeven en eerst drupte het er zo uit, maar later (flesje zat nog halfvol) hield ik hem op de kop en drupte die niet meer?! Raar maar waar. Ons meisje was wel in zo’n 5 minuten klaar. Manlief was gisteren direct in paniek toen ze zich verslikte en durfde haar die fles niet meer te geven, dus toen ben ik op de bank gaan zitten en hup die speen erin en toen ging het wel goed, hij het flesje overgenomen en ik met ons kind in de armen. Vanavond heeft hij het dus zelf gedaan. Ik moest gisteren ook nog wel lachen om zijn paniekerige reactie, die had ik niet verwacht. Echt een beetje van slag was hij door dat zijn kindje bijna stikte ahum…waren zijn woorden. Zo gaan we dus elke keer een stap verder naar het zelfstandig worden van papa haha.

Morgen is het vaderdag en ik heb een mooie uitvergroting ingelijst, waarop papa op staat met een verzopen katje in zijn armen, want ze staan met hun tweetjes onder de douche. Ben benieuwd wat hij ervan zegt. En…een doosje sigaren, waarop staat dat het heel slecht voor je baby is als je in het bijzijn ervan rookt… Ach het is al jaren verboden in dit huis. Vind het vreselijk die stank!

Ik geniet nog steeds van ons meisje en ze lacht ook al sinds ze 3 weekjes is. Echt zo lief, eerst dacht ik nog dat ik een te trotse moeder was, dat het niet kon volgens de wetenschap, maar las dat kindjes al tussen de 2 en 6 weken echte lachjes kunnen vertonen en de mijne kan dat dus al wel. Het was een echte! Joepie, sinds ik dat weet vind ik die lachjes nog leuker. En tegelijk…vooruitgang is ook afscheid nemen van het kleine, het onschuldige terwijl ze nog zo klein en onschuldig is en….ach heeft er iemand een doosje waarin ik dit meisje een eeuwigheid kan bewaren om, heel vaak open te doen en de momenten die ik straks ga vergeten elke keer weer opnieuw te mogen beleven?