Punctie 1e keer IVF

Gisteren was het dan zo ver..

De punctie.

Alle voorbereidingen zijn me reuze meegevallen.
Het spuiten vooral. Geen nare bijwerkingen of klachten.

Alles aan IVF zag ik niet tegenop behalve die punctie.

En of het terecht was.. tja enigzins.

Eerst moest mijn partner zijn zaad inleveren.
Ik nog even naar de WC.
En we werden binnen geroepen.
Doe je onderkleding maar uit en kom maar op de stoel.

Infuus zetten, ging niet makkelijk want mijn bloedvaten liggen wat diep.
Inmiddels wel gewend dus geen probleem.
De arts nam me mee in het proces en vertelde precies wat er ging gebeuren.
Ze vertelde dat de echo kop anders voelde en dat klopte.
Er waren veel follikels te zien maar dat wist ik want in mijn eigen ziekenhuis hadden ze er 16 gezien.
16 waarvan 4 een twijfelgeval waren of die mee gingen doen of niet.

De arts telde tot 3 en ik moest even mijn adem inhouden zodat de naald door de baarmoederwand heen kon.
Doordat ze dit goed vertelde viel dit reuze mee.
Het verplaatsen van de naald naar de volgende follikel was wat gevoelig maar prima te doen.
En de een na de andere werd opgezogen.
Een eierstok was klaar en ik voel warmte van onder.
Shit... ze verteld waarschijnlijk een bloedvat geraakt te hebben.
Dit kan maar het stopt niet dus een voor een duwt ze het met een watje dicht..
Dit duurt zeker een half uur en is behoorlijk pijnlijk.
Ik probeerde rustig te blijven maar ergens raakte ik in paniek en werd emotioneel.
Ik word gewezen dat ik moet blijven ademen. Mijn partner ondersteund mij fantastisch en probeert me rustig te houden.
Mijn hartslag daalt naar 50 toe maar krabbelt ook wel weer op.
Gelukkig na geruime tijd is het bloeden gestopt.
Alles voelt beurs en zo gevoelig.
Ik moest weer plassen en dat mocht ook voordat de andere eierstok aan de beurt is.

Eerst even kijken..
We zien ook hier flink wat follikels zitten.
Maar de arts verteld dat ze op me buik gaat drukken om zo hopelijk mijn blaas aan de kant te krijgen.
Echter lukt dit niet en ze probeert het nog even.
Vervolgens verteld ze dat ze door de blaas heen moet.
Ik schrik hiervan en dat ziet ze.
Ze verteld dat dit vaker gebeurt en vraagt of ik ermee akkoord ga.
Ik zeg nog tja het zal moeten, doe maar.
Dit was gevoelig maar oke wel te doen.

De punctie was klaar en ik mocht naar de 'uitslaapkamer'.
Alles van onder voelt vies en beurs.
Maar we hebben een mooi resultaat met 11 eitjes.
Hopelijk word er een boel bevrucht en zijn ze bruikbaar.
Even afwachten dus.

Al met al de punctie zelf viel mee.
Maar door de kleine complicaties was het soms wat pijnlijk en heb ik gevoel dat ik van onder overreden ben.
Nu lekker rustig aan doen en als alles goed is word er zaterdag een embryo teruggeplaatst.
Spannend