Al 3 jaar zonder jou

Al 3 jaar gaat ons leven verder zonder jou, mijn lieve dochter. Hoewel alles verder gaat, lijkt soms de tijd ook stil te staan, om dan weer razendsnel vooruit te spoelen. Want 3 jaar lijkt wel een eeuwigheid, en tegelijk kan ik het me nog herinneren alsof het gisteren was. Onze jongste lijkt ook steeds meer op haar, als ik foto's door mekaar toon aan iemand kunnen ze onze 2 meiden zelfs niet uit mekaar houden. Ik vraag me nog steeds af hoe het zou zijn als ze hier was, spelen met haar kleine zusje, of lekker de baas spelen hihi. Want zo was ze al met haar broertje, toen ze 5 jaar was. Altijd kiezen wat ze zouden spelen en kleine broer luisterde braaf naar wat ze zei, heel grappig om te zien soms. Maar dit zullen we dus nooit weten.. ik zie nu al dat onze jongste ook een karaktertje heeft, wie weet lijkt ze daarin ook op haar grote zus. En toch is ze uniek op haar eigen manier, zo mooi om zowel gelijkenissen te zien als de prachtige unieke identiteit van elk kind. Het verdriet is minder ondertussen, het gemis blijft. Ik kan al even door haar spulletjes gaan zonder te hoeven huilen, maar praten blijft soms moeilijk dan krijg ik een brok in mijn keel. Ondanks deze zware tegenslag hebben we ook mooie momenten gehad de afgelopen jaren, en zoveel liefde erbij gekregen. Met nu nog een wondertje op komst voel ik me gezegend, en ik weet dat ons dochtertje op een betere plek op ons wacht, en vol ongeduld uitkijkt om met iedereen herenigd te worden.