`Zo welkom dat het bijna pijn doet`
Een zinnetje uit het liedje van 'Blof, zo mooi' dat al heel de dag in mijn hoofd zit...
Ik leerde het liedje kennen via een bb-vriendinnetje die er prachtig filmpje op maakte van haar overleden dochtertje... Ik kan er echt naar blijven kijken.
Dat ene zinnetje blijft alsmaar in mijn hoofd zitten omdat het weergeeft hoe ik mij voel. Zo verlangen naar een zwangerschap, een kind, dat het bijna pijn doet...
Idd, ronde 11 is gisterenavond begonnen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen zeker...
Het is telkens een ontgoocheling na 2 lange weken van wachten en hopen...
Het is ook telkens een opluchting op een bepaalde manier.
Ik heb niet veel tijd om te 'treuren'. Ik werk nog tot donderdag. Vrijdag vertrekken we naar Rome t.e.m. dinsdag, om op woensdag langs te gaan bij de gyneacoloog voor een follikelmeting en dan op donderdag of vrijdag normaal gezien IUI...
Na een paar uurtjes depri zijn, realiseer ik mij dan altijd dat het ook anders kan. Geen eisprong, superslecht sperma, een wachtlijst vooraleer aan IUI te kunnen beginnen,...En ga zo maar ff door.
Ik zet door en ooit zal ik wel eens een (eigen) kindje in mijn armen kunnen nemen en lief hebben!
Liefs
reacties (0)