Wachten duurt lang...(2)
De titel zegt zelf...
De wachtweken duren alweer lang.
Ik probeer er tevergeefs niet veel mee bezig te zijn maar dat lukt mij niet zo goed eigenlijk...
De IUI is morgen een weekje geleden, oef! Nog 1 weekje te gaan dan.
Ik heb al sinds de IUI een zondvloed aan witverlies...Sorry voor de verwoording maar ik loop precies een hele dag met een natte broek rond, tof hoor!
Zondagavond heb ik voor de eerste keer van die ongikrampjes met lage rugpijn gehad en gisteren moest ik zelf een kruik erbij nemen omdat ik zoveel lage rugpijn had. Normaal heb ik dat pas een week 5 dagen voor mijn regels.
Mss innesteling? Nee, Lot, maak jezelf niet te veel wijs, de teleurstelling zal anders te groot zijn.
Ik kan mijn gedachten gelukkig goed verzetten met vriendinnenafspraakjes (al gaan die vaak over dit) en door mijn werk...
Op een negatieve manier dan...Ik heb zeer veel geduld met mensen maar nu ben ik toch echt wel mijn geduld aan het verliezen met één van mijn collega's, de andere trouwens ook. Hij vervangt een collega die in zwangerschapsverlof is. Hij is om de haverklap afwezig en verzint dan de meest fantastische verhalen om zijn afwezigheid te staven. Deze middag belde hij om te zeggen dat hij een klapband had gehad en met zijn hoofd tegen de voorruit was gevlogen...Nu zou je denken, kan gebeuren maar hij is ook al door een brug gevallen en meegesleurd met de stroming waardoor ie onderkoeld was, liep ook al een voedselvergiftiging op door gesproeide spinazi te eten,...En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het duurt dan telkens superlang vooraleer hij een ziektebriefje heeft en gwn daarbuiten zit hij ook altijd te liegen tot hij zelf in zijn leugens verstrengeld raakt. STRESS krijg ik van die vent! En laat ik dat nu even beter niet hebben...
Ik probeer terug tot ZEN te komen en gooi mij dan in de zetel.
Morgen nog 2 lesuren les geven en dan zijn we daar ook al vanaf. Een 2de diploma op zak en ook verlost van al die deadlines en portie stress.
Liefs
reacties (0)