Hallo meid, ik leef echt helemaal met je mee en weet echt hoe je je voelt...
ik heb ongeveer het zelfde verhaal..
Mijn beste vriendin is pas getrouwd en ze dacht helemaal niet aan kindjes...Ze weet mijn situatie..na een maand komt ze te vertellen dat zij ook kinderen willen en dat ze hoopt dat we samen zwanger konden zijn...nou ze is meteen zwanger geraakt , het is haar zeker gegund hoor maar het manier hoe zij dat mij vertelde vergeet ik echt nooit meer van me leven...ik was en ben nog steeds zo verdrietig en boos..ik wil ze ook voorlopig niet zien. inmiddels is ze 6maanden zwanger... Ik weet het ook echt nietmeer... ik voel me zielig.....je kan toch tenminste een beetje tactvol zijn...zo doe ik dat voor iedereen en bij alle gevallen... :( Waarom moeten wij mensen eerst het meemaken voor dat we het situatie begrijpen....
ach schat. Dat is nou net zon situatie waarin het heel begrijpelijk is dat je je vreselijk rot voelt. Maar aan de andere kant is het ook niet leuk voor je familie als je niet tenminste een klein beetje aan kan geven dat je voor hen wel blij bent. Je vriend zal makkelijker over zijn gevoelens heen kunnen stappen omdat het voor mannen nu eenmaal toch anders is dan voor vrouwen, dat is nu eenmaal zo. Het is voor jezelf niet goed om in de negatieve spiraal te blijven hangen. Misschien toch nog een keer proberen uit te leggen hoe je je erbij voelt? Succes en sterkte er mee. En hopelijk kan je binnenkort ook eens het goede nieuws rondvertellen.
Wat mij met name verbaasd is de reactie van je partner. Die snap ik totaal niet: jullie willen toch sámen een kindje en die wens deel je toch samen?
Buiten dat, snap ik je gevoel (ik ben 1 van de gelukkigen die via IVF zwanger is geworden), dat is met name frustratie (denk ik). Zou wel even in alle rust met je broertje (1 op 1) binnenkort even gaan praten hierover. Hij had het wat tactischer kunnen brengen.
Succes en ik duim voor je dat je zelf ook snel zo'n heugelijke mededeling kan doen!
Lfs, S.
Ik heb het zelf nooit meegemaakt. Maar ik denk dat ik je ergens wel snap.
Zij hebben nog maar kort een relatie, wonen nog niet samen en toch gaan ze voor een kind terwijl ze eigenlijk nog niks opgebouwd hebben ( bijvoorbeeld samenwonen enz enz) en jij bent keihard bezig om zwanger te worden je zaakjes op orde te hebben en bij jullie wil het nog niet. Ik snap dat het je frustreert en weet je ik vind het een hele normale reactie van je en ik vind ook niet dat je je daarvoor hoeft te schamen. Zielig ben je zeer zeker niet hoor! Echt niet!
Hoop dat jij ook snel zwanger bent en dat je er dan maar heerlijk van mag genieten. Ik zal voor je duimen!
Nou, ik vind het niet meer dan normaal! Jouw reactie op het (blijde) nieuws van je broertje, heeft niks te maken met dat je niet blij bent voor ze. Die reactie die komt nu omdat jij er momenteel zelf alles eraan doet om ook geplant zwanger te worden, en het feit dat dit nu niet lukt zorgt voor veel verdriet. Het nieuws dat dit bij een ander wel gelukt is, versterkt alleen maar dat verdrietige gevoel wat jij hebt omdat het bij jou nu niet lukt.... Als jou broer weet van jullie situatie dan vind ik het wel vreemd dat hij niet kan inschatten dat dit nieuws wel eens bij jou zo veel verdriet zou kunnen doen.. Het heeft voor jezelf alleen geen zin om boos te zijn nu.. Helaas is de situatie nu zo, en voelt het vooral heel onterecht... Zeker omdat je broertje en zijn vriendin nog thuis wonen en in jouw ogen gewoon misschien eerst even wat andere zaken moeten regelen voordat ze aan kinderen beginnen. Maar luister naar je gevoel en boos zijn mag. Probeer het alleen een plekje te geven en te voelen dat dit meer te maken heeft met jou 'hopeloze gevoel' omdat het bij jou nog niet lukt, in plaats van het boos zijn omdat het bij een ander wel lukt...
Ik weet je situatie niet , en misschien is het wel een klein beetje jaloezie maar dat mag ook wel en ik vind het heel erg begrijpelijk meid ! hopelijk mag jij ook snel zwanger zijn !!
ik ga voor je duimen ! xxx
reacties (0)