Week 37: Update

Het is zo te zien weer 5, bijna 6 weken geleden sinds mijn laatste blog, dus hier weer een korte update.

Twee weken geleden ben ik op woensdag weer 3 daagjes opgenomen geweest vanwege aanhoudende en terugkerende contracties. Die vrijdag daarna zou ik de stuitversie hebben, maar gezien de contracties was het nog maar de vraag of dat wel zou lukken. Twee nachtjes gebleven en mn buik werd rustiger waardoor vrijdag de stuitversie door kon gaan. Omdat ze momenteel bezig zijn met een onderzoek tussen 2 weeremmende medicijnen, werd mij gevraagd of ik hieraan mee wilde doen. Er was al bekend dat allebei de medicijnen de baarmoeder kalmeerden, maar nu wilden ze nagaan welk medicijn meer effect en minder bijwerkingen had. Ik wilde hier wel aan meewerken en met de computer werd er geloot welk medicijn ik zou krijgen; ik werd uitgeloot voor het nieuwe medicijn (welke ook de minste bijwerkingen zou hebben).
Eerst een half uur aan het CTG, toen kreeg ik de wee-remmer per infuus ingebracht, een kwartier wachten, en dan zouden ze gaan draaien. Omdat (bijna) iedereen me best bang had gemaakt over hoe erg de versie is, hoeveel pijn het deed, en hoe beurs je er uit kwam, was ik behoorlijk nerveus. Maar het viel me -gelukkig- allemaal reuze mee! Met 3 minuutjes was de kleine man gedraaid, en het deed (bij mij) geen pijn. Het laatste zetje was inderdaad wel even een vervelend gevoel, en ik heb de 2 dagen daarna wel een ietwat beurs gevoel gehad, maar dat is ook alles. Gelukkig maar!

Vorige week donderdag had ik mn volgende controle bij de verloskundige. Bloeddruk weer netjes laag, gewicht prima, en de kleine man was zelfs gewoon al helemaal ingedaald (hij was al grotendeels ingedaald toen hij in stuit lag, en was met de versie weer uit mn bekken gehaald). Maar de verloskundige zag direct aan me dat ik het heel zwaar heb, voornamelijk door de bekkeninstabiliteit (de lift die in het gebouw aanwezig is, was bezet vanwege een ambulance/brancard, dus moest ik 2 verdiepingen met de trap omhoog lopen, dus ik strompelde echt de spreekkamer binnen). Ze vroeg me op de man af tot hoever ik het zelf nog kon volhouden. Ik heb haar gezegd dat ik echt maar to max week 40 kan volhouden, waarop zij meteen voorstelde om een afspraak te maken met 38/39 weken om te strippen. Hopelijk zal dat de weeën opwekken en zal ik nog voor week 40 bevallen.

Morgen moet ik nog een keer naar de veloskundige voor controle, maar dan ga ik toch vragen of het misschien mogelijk is eerder te strippen. De pijn is de afgelopen week 10x erger geworden*, lopen kan ik nu al echt zo goed als helemaal niet. En slapen is ook veel moeilijker, omdat ik niet te lang in één houding kan liggen door de pijn, maar ook niet in een andere houding kan draaien door de pijn (en dan heb ik het nog niet eens over de voorweeën die me opvreten). Ik ben behoorlijk moe nu, en ik ben bang dat ik straks geen fut meer heb voor de bevalling zelf.

Ik hou jullie uiteraard op de hoogte van wat de verloskundige morgen allemaal zegt!

*Zoëy is van het weekend van de tuinttafel bij mijn schoonouders gevallen (we hadden nog zo gezegd dat ze niet mocht klimmen), en ik sprong daarom op uit mn stoel en nam een spring naar de tuin (ik zat binnen). Wouter en mn schoonouders hadden haar gelukkig al opgetild (3 tanden door dr lip en een schaafwond op dr kin...), en ik zakte vrijwel direct door mn heupen door een pijnscheut en een harde buik. Nu heb ik dus nog steeds erge last van mn bekken door dat sprintje...