Week 28: nachtje AMC, want de kleine wilde al bijna komen!

Hoi allemaal,

Iedereen bedankt voor de bezorgde en lieve berichtjes, ik ben inmiddels alweer vanaf vanmiddag thuis, en nog zónder baby ;) Hieronder even een verslag van wat er allemaal is gebeurd de afgelopen 2 dagen.

Zaterdag
13:30 - Wouter kwam net thuis van zn werk en ik kreeg ineens hevige pijn over heel mn buik en alles trok samen. Dit duurde zo'n 10/15 minuten en ik ben op bed gaan liggen.

14:40 - De krampen kwamen om de 4 minuten weer terug dus toch de verloskundige gebeld; zij was er binnen een kwartier. Ik had nog geen ontsluiting, maar omdat ik nog steeds terugkerende krampen en harde buiken had, stuurde ze ons direct naar het Spaarne.

15:00 -  Aangekomen op afdeling verloskunde, en meteen aan het CTG gelegd en diverse onderzoeken gedaan (urine, bloeddruk). Met de echo mn cervix bekeken, voor de zekerheid de gynaecoloog erbij gehaald en die meette een verkorte cervix (23mm; normaal bij een tweede kindje is deze tussen de 40mm en de 70mm) en constateerde dat de boel ook verweekt was; dit duidt allemaal op een mogelijke bevalling. Voor de zekerheid kreeg ik een injectie met longrijpers toegediend (auw...) en wee-remmers ingenomen. Ze zouden nu snel overleggen met het AMC, want aangezien ik nog maar 28 weken zwanger ben, konden ze mij -indien de bevalling er aan kwam- niet in het Spaarne houden. Even later het besluit; de ambulance kwam er aan en zou mij met spoed overbrengen naar het AMC.

16:10 - Aangekomen in het AMC, ook daar weer alles onderzocht (bloed geprikt, urine, bloeddruk) en weer een echo van de kleine en van mn cervix. Deze leek wel weer iets langer (35mm), dus dat was voor nu een goed teken. Had het nog steeds te kort geweest, dan hadden ze een test gedaan waardoor ze een enzym konden opsporen die concreet aan geeft dat er binnen 'nu en 2 weken' een bevalling zou plaatsvinden. Maar dat onderzoek was op dit moment niet nodig. Verder nog aan de CTG gebleven, de contracties waren ook een stuk minder, maar ik moet een nachtje blijven ter observatie. Wouter is 's avonds rond half 10 naar huis gegaan.

23:15 -  Proberen te gaan slapen, maar ja, dat ging moeilijk natuurlijk, ik denk dat ik 5 uurtjes heb geslapen. Heb nog 1x een scheut pijn gehad, maar dat was na 2 minuutjes weer over. Op zich rustige nacht gehad, maar ik voelde het nog wel rommelen. Om kwart voor 7 werd ik alweer wakker, en Wouter appte even later dat ie rond half 9 weer bij me zou zijn.

Zondag
9:45 - Ik word weer aan de CTG gelegd, de arts zou zo komen kijken en bepalen hoe verder. Dus weer wachten...

10:30 - De arts geeft aan dat ze een groei echo wil doen, en weer mn cervix wil meten. Mocht het weer verkort zijn, zou ze het testje alsnog doen. Mocht het rustig zijn gebleven, dan zou ik nog 1 nachtje moeten blijven, verder onder controle en echo etc. en dan morgen naar huis.

11:00 - Ik mag mee naar de echo-kamer. Eerst gaat ze de kleine man onderzoeken. Hij lag lekker met het hoofd weer naar beneden, alleen kon ze daardoor het hoofdje niet goed meten. Dus eerst het buikje gemeten en het bot in het bovenbeen (hij ligt een week voor op groei <3) en toen het vruchtwater gemeten -ook allemaal erg keurig-, de placenta ligt boven/achter en was ook helemaal netjes, en ook de navelstreng had een erg goede doorbloeding. In één woord: uitstekend! Toen de cervix weer gemeten en deze was nu zelfs weer langer geworden (45mm/49mm dus weer helemaal normaal). Ik mocht misschien zelfs vandaag al naar huis!

11:20 - Gelukkig komt de arts binnen met de mooie zin: nou, je mag lekker naar huis hoor! Ik moet wel een paar dagen algehele rust houden, en eind van de week voor controle naar het Spaarne, maar als alles rustig blijft, hoef ik geen verder onderzoeken en kan ik gewoon onder controle bij de verloskundige blijven. Dus morgen even afspraak maken, en dan afwachten...

Wat de contracties nou heeft verookzaakt, is één groot raadsel. Het kan komen doordat de kleine een flinke groeispurt had, erg aan het duwen en draaien was en dat mijn baarmoeder daar heftig op reageerde (ook ivm mn bekkeninstabiliteit zijn mn banden dubbel zo gevoelig), maar echt zeker weten doen we niet...

Nu denk ik wel dat de kleine man eerder dan 23 augustus geboren gaat worden, maar ik hoop dat hij nog minimaal 9 weken blijft zitten!