Ongeduldig, Sabrrrrrrrrr Uhu I know

Ik word ongeduldig..
Echt ongeduldig..
En toch ook weer niet...

9 maanden zwangerschap is lang...
Echt lang...
Of ook weer te kort...
6 maanden lijkt me perfect...

Ik moet plassen, bij elke stap die ik lijk te zetten..
Slaap nog geen 2 uurtjes achter elkaar door..
De steken "daaronderinjeweetwel" pffff...
Moe moe , waggel de waggel..
Elk kledingstuk dat heerlijk als een rollade om je heen knelt..

Pfff weet ik veel...
Weet alleen.. dat ik aan het eind van de dag
Kei kapot moe ben..
Dat ik zo nieuwsgierig naar ons meisje ben..
Dat ik haar vast wil houden..
Met de kinderwagen wil wandelen...
Dat ik dat ik..... uhmmmm

Allah (swt) vooral heel dankbaar ben dat ik al
zo ver ben, en al deze gevoelens mag ervaren...
Sorry dat ik zo ondankbaar klink.. ik meen het niet..
(of nou ja een beetje wel dan.. maar het weegt niet op
tegen het geluk wat ik heb dat ik zwanger ben...)

Ennn dat ik nu toch eindelijk geboortekaartjes
Wil gaan versturen... maarrrrrr vooral dat ze
toch nog heel eventjes moet blijven zitten..
Dat ik nog even heel goed moet gaan genieten
van haar taekwon-do trapjes...

Wahaha verwarrend allemaal...
Donderdag, de liggingsecho... Insha'Allah
is alles goed... en kan ik zo zoetjes aan...
Toch echt de weekjes en daagjes af gaan tellen...

Alle dames... succes met de laatste loodjes...
Zeur maar, but don't forget enjoyyyyyyyy

Liefs