Wauw! Dit is lang geleden zeg! ☺
Kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst een blog heb geschreven.
En toch heb ik besloten weer in mn pen te kruipen..haha. lekker ouderwets.
Maar goed, om to the point te komen..
Het kriebelt..het kriebelt zo ontzettend erg.
Na 4 gezonde kindjes en 4 miskramen dacht ik echt compleet te zijn met ons gezinnetje.
Niets is minder waar....
Sinds augustus zit onze kleinste meid ook op school.
Vreselijk die stilte in huis.
En daar stak de kriebel de kop op...
En de kriebel gaat inmiddels over in verlangens.
Verlangens om alles nog een keer mee te mogen maken.
Verlangens om nog zo'n heerlijk kindje op de wereld te mogen zetten.
Verlangs naar getrappel in je buik, en zelfs verlangens naar die oh zo vervelende intense vermoeiheid. Haha
Zelf de kids beginnen er wekelijks over. Mama, krijgen we nog een baby?
Mijn man is er eigenlijk wel klaar mee. Niet dat hij kids niet geweldig vind hoor. Haha.
Maar tijdens 2 zwangerschappen ben ik samen met onze dochters door het oog van de naald gekropen. Hij dacht echt ons kwijt te raken..
Heel heftig allemaal..
Maar toch is er die kriebel..dat verlangen...
Herkent iemand dit?
reacties (0)