Depressie tijdens zwangerschap

Roze wolk hebben meer mensen niet dan wel denk ik. Zwangerschapskwaaltjes alleen al zorgen daarvoor.

Zo niet is het wel de angst en stress na een lang fertiliteitstraject. Vaak komt het nieuws nog niet echt binnen en verlies je op een vreemde manier ook wat houvast omdat je al zo lang bezig was met zwanger worden dat het onwerkelijk is dat het dan opeens echt lukt en de ziekenhuisbezoekjes in een klap wegvallen.

Daarnaast extra stress omdat je als geen ander weet dat een gezond levend kindje krijgen niet vanzelfsprekend is. En hormonen gaan ook met je aan de haal.

Als je er niet uitkomt kan je naar de huisarts, maar het helpt misschien ook al om te weten dat die roze wolk gewoonweg voor veel mensen niet komt en dat daar niets mis mee is.

Hier nooit een roze wolk gehad hoor. Juist die te hoge verwachtingen die je vaak hoort maken dat het vaak zwaar valt als het als die roze wolk maar niet komt. Na de bevalling van de eerste had ik daar zelf heel erg last van. Want als je baby geboren word dan ben je meteen verlieft en zit je meteen op die roze wolk en is meteen alles prachtig etc. Nou hier niet dus. Dat viel zo tegen toen. Ik weet niet wat uiteindelijk erger was, dat ik het niet voelde of dat ik totaal de verkeerder verwachting had gehad en daar niet aan kon wennen.

Je maakt een nieuw mens hoor ;) Dat is ook gewoon zwaar Maar goed dat je wel aan de belt hebt getrokken bij de Poppoli. Want hiervoor mag je best ondersteuning hebben. Dat maak het vaak weer dragelijker.

Bedankt voor alle reacties.

Ik vind het ontzettend lastig om er over te praten want ik word niet serieus genomen. Mijn ouders snappen het niet. En mijn vriend eigenlijk ook niet. Die heeft het steeds over de knop omzetten.

Ik ga inderdaad maandag even wat regelen voor de pop poli. Hopelijk gaat dat me helpen.

Heel naar dat je je zo voelt. Het overkomt je.

Ik dacht ook elke keer, als ik zo ver ben komt het wel goed, als je een buik begint te zien komt het wel goed, als ik het voel schoppen komt het wel goed en kan ik er van genieten.

Maar dat kwam niet goed en werd alleen maar erger. Ik kreeg een prenatale depressie bij mijn tweede en ben er nog steeds niet van hersteld. Volgende week eindelijk naar de psycholoog.

Bij mijn eerste zat ik wel op die roze wolk dus het kan wel.

Laat het niet zover komen als mij.

Het is goed dat je het erkent en praat er over met je verloskundige en huisarts. Die kunnen je helpen

Hier nooit een roze wolk gehad. Dat is echt geen standaard hoor, die roze wolk. Je zit vol hormonen, je lichaam verandert. Er groeit een mens in je en het lijkt soms wel alsof het je eigen leven niet meer is. Zoiets hé? Probeer er op uit te gaan, uitstapje te doen. Even uit de sleur en weg van de drukte in je hoofd en gevoel ! Komt goed hoor.

Ahh dit is zo herkenbaar, mijn zoon is bijna 7,5 en heb nooit echt op een roze wolk gezeten. Misschien ligt het aan mij maar ik vind het echt overrated. Kinderen verrijken je leven, eerste 3 maanden denk je wat moet ik met deze baby, maar na 3 maanden zou je je geen leven meer kunnen voorstellen zonder.

Er zijn zeker geluksmomentjes, als je je bqby voor het eerste voelt schoppen, als je een echo ziet, als je het geslacht te horen krijgt maar meer dan dat had ik niet..

Schaam je niet om dit met je vk te bespreken. Dat je man vlucht is ook heel normaal, er komt zoveel op jou af en hij begrijpt dat niet, nooit zoals jij zou doen want zoals het gezegde "je weet niet wat ik meemaak tot je in mijn schoenen loopt".

Ik heb het helaas ook gehad tijdens de zwangerschap.. het hielp vooral als m’n man me juist uit nam! Even afleiding, want alleen kon ik mezelf helemaal gek maken. Hormonen helaas… wel aangeven bij de verloskundige hoor! Je bent niet de enige

Joh, de errste maanden van de zwangerschap zijn echt geen roze wolk! Je hormonen draaien overuren. Voor mij voelden mijn emoties ongeveer zoals wanneer ik ongesteld moet worden: labiel... Probeer je gevoel te relativeren: dit is hoe het is. Zwanger zijn is voor velen geen feestje. Als je straks je kindje gaat voelen, gaat het wat tastbaarder worden... En als je bang bent dat je wegzakt in depressie, vraag dan een doorverwijzing naar de pop-poli. Maar probeer eerst je ideaalplaatje los te laten en de dingen te nemen voor wat ze zijn... Schrijf op wat je dwarszit, dan kun je het misschien makkelijker loslaten daarna. Enwees een beetje lief voor je man. Vraag hem gewoon wat geduld met je te hebben omdat je ziet dat je idd niet zo fijn reageert... Vraag een arm om je heen. Durf gewoon te zeggen dat je je rot voelt en dat dat niet iemands schuld is. Het komt vast goed!!

Ik heb dit tijdens mijn beide zwangerschappen gehad. De hele zwangerschap lang helaas. Nooit een roze wolk ervaren. Zodra ik bevallen was was het over en was ik weer blij. Ik heb gewoon de tijd uitgezeten.. Maar de pop poli kan ook helpen

Fijn hè die hormonen... Vraag even een verwijzing naar de POP