Hoi meiden,
Vandaag was het dan éindelijk zo ver! Nou ja, op zich een hele vroege echo natuurlijk, maar het duurde zó lang dat wachten!.
Met lood in m'n schoenen liep ik vanmorgen het ziekenhuis binnen. M'n zwangerschapskwaaltjes veranderden van afgelopen weekend kotsmisselijk, tot de laatste dagen nergens meer last van en afgelopen woensdag de hele dag een flinke zeurende pijn in m'n buik en rug. Ik had t eigenlijk al wel opgegeven...
We hadden in het ziekenhuis afgesproken omdat we allebei van ons werk kwamen, dus samen richting de echo-wachtkamer. M'n vriend vroeg of ik t een beetje trok...nou nee niet bepaald...was echt doodsbang, hij ook trouwens.
Gelukkig konden we heel snel naar binnen, even geboortedatum doorgeven en toen mocht ik meteen gaan liggen. Ik durfde niet te kijken. Hand van m'n vriend vastgehouden en m'n ogen stijf dichtgeknepen. En even later zei de echoscopiste: 'ik zie een zwangerschap.....en een kloppend hartje!' We wisten niet wat ons overkwam! Ik heb een paar seconden kunnen kijken en toen kwamen de tranen...wat een ontlading, wat een blijdschap! We hebben 'gewoon' een prachtig kindje gemaakt! En het hartje klopt! WAUWWWWWWWWWW!!!!! Ik kan er nog steeds niet over uit! Ben zó blij!!!!
Nu hopelijk wat meer vertrouwen in een goede afloop houden. Gelukkig weer snel een echo, voor de nodige bevestiging. Maak me vandaag in ieder geval niet meer zo druk over die pijn in m'n buik en m'n rug. Blijkbaar hoort het erbij.
Vanavond me ook ingeschreven bij Moeders voor Moeders. Dat durfde ik vóór de echo echt nog niet aan, maar ik ben blij dat ik deze bijdrage kan gaan leveren.
Heerlijk genieten nu, en heel vaak naar de foto's kijken, want t blijft moeilijk te geloven!
Heel veel liefs,
Een supergelukkige Hannah
reacties (0)