Zoals de titel al zegt: helaas, ook IUI2 is mislukt. Ik werd ongesteld tijdens een weekendje Parijs, om te vieren dat we tien jaar bij elkaar zijn, op de dag dat we tien jaar bij elkaar waren...pfff. Ik moet zeggen dat Parijs wel ideaal is om je gedachten ervan af te leiden, moeten we voortaan elke maand maar doen :) maar dat wordt wel een prijzig grapje...
Ik werd weer op dag 13 ongi, net als bij de eerste IUI, terwijl ik daarvoor, met dezelfde hormonen, elke keer op dag 11 ongi werd. Vreemd... Verder had ik op dag 11 en 12 wat bruinverlies, dat heb ik nog nooit eerder gehad (dus toen kwam er weer wat hoop, tegen beter weten in). Verder denk ik dat ik meer last krijg van de bijwerkingen van de Ovitrelle. Heb de afgelopen twee keer vanaf de dag na de spuit knallende koppijn waar paracetamol niet tegen werkt (dus dan slik ik maar helemaal niets meer), en na vijf dagen is t weer over. Verder heb ik ook vanaf de eerste dag na de spuit onwijze pijnlijke borsten die pas op dag 4 van m'n nieuwe cyclus weer normaal aanvoelen. Dat betekent dus eigenlijk dat ik drie weken in de maand pijn heb, prima als het door een zwangerschap komt, maar op deze manier is het echt heel vervelend. Ga maar aan de gyn vragen of het zinvol is om Pregnyl te proberen, of het mogelijk is dat ik daar minder last van heb. Het proberen waard denk ik...
En nu...eigenlijk nog steeds verdrietig. Inmiddels al weer op CD5, de derde spuit zit er alweer in, maar het verdriet slijt nog niet echt. Meestal steekt de hoop de kop weer op als ik de eerste prik weer zet, maar die is nu ver te zoeken helaas. Ik wil wel hopen, maar ben zó bang dat t nooit gaat lukken...:( en dat is een heel eng en vervelend gevoel. Het doet pijn ergens heel diep vanbinnen en ik kan er gewoon niets aan doen...
reacties (0)