Gesprek met gyn

Gisteren een gesprek gehad met de gynaecoloog, over de afgelopen cycli en het vervolg.

Hij denkt idd dat ik de laatste keer m'n eisprong heb gehad vóór de Ovitrelle en dat hij de Ovitrelle eerder zou hebben gegeven bij de grootte van m'n eitjes (heb een beetje veel verschillende gynaecologen).

Ook hij zegt dat we beter over kunnen gaan op IUI. Hij kon niet echt de kansen geven. Als je van een eigen eisprong over gaat naar Gonal met IUI worden je kansen 4 keer groter, maar ik gebruik al Gonal, en daar is geen onderzoek naar gedaan. Nu maar hopen dat die kansen groter worden door de IUI en niet door de Gonal...

Proces bij IUI blijft hetzelfde als nu, behalve dan de inseminatie.

Wat mij betreft gaan we gelijk starten, maar m'n vriend is er nog niet helemaal uit. Hij moet er nog over nadenken en daar geef ik m ook even de tijd voor. Hij heeft t nodig om t eerst voor zichzelf uit te broeden voordat hij erover gaat praten, dus ik laat m nog even met rust. Ik sta er op dit moment vrij rustig in, dus als we t nog twee maanden zonder IUI gaan proberen vind ik dat ook prima denk ik, maar daarna wil ik toch wel verder...ik vind dat we wel lang genoeg hebben gewacht, het kan mij niet meer schelen hoe dat kindje er komt, als t er maar komt, en als IUI daarbij kan helpen: graag!!!

Hoe vonden jullie mannen het om (écht) de MMM in te gaan?

447 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • m84

    succes meid! X

  • Emmy26

    Hey! Sorry, beetje laat maar hoop dat je er nog iets aan hebt. Toen eenmaal duidelijk was dat we met iui mochten beginnen, heb ik het 2 maanden laten bezinken, maar hem daarna toch wel met enig dwang meegesleurd. Beetje voorgehouden dat het vast toch nog wel even duurde voor we echt van start konden.. Als ik op hem had moeten wachten, zou er helemaal niets gebeuren! Nu hij merkt hoe lang alles eigenlijk duurt, vindt hij het niet meer erg. Over dat potje heb ik hem eigenlijk nooit gehoord (hij vult hem gewooon thuis, en komt dan naar zh), beetje jammer is dat zijn scores meer dan goed zijn en dat hij dat af en toe even moet laten horen.. .
    Alle echo's ed doe ik gewoon alleen, hij is er alleen bij met de inseminatie zelf.
    Ik zou in ieder geval niet te lang op hem wachten, heb zelf nl beetje spijt dat we niet eerder mm in zijn gestapt. We waren al ruim 1,5 jaar bezig, hadden niet echt haast maar ik begon toen wel ongeduldig te worden. Maar alles daarna duurt best lang, al met al lopen we nu al ruim een jaar in zh..
    Succes!!
    xx

  • mamaSebastian

    Mijn man moest ook wennen aan het feit dat hij zijn bijdrage moest leveren in een potje. Ook was hij heel erg bang dat ze zijn 'zaad' zouden wisselen met het 'zaad' van iemand anders en dat ik dus het verkeerde sperma geinsemineerd zou krijgen. Hij is dus persoonlijk zijn potje gaan brengen naar het labo van het ziekenhuis en heeft er goed op gelet dat ze wel ZIJN naam en gegevens op het etiket schreven. Haha. Voorlopig heb ik maar 1 IUI gehad (1 maand geleden), en ik denk dat het raak is. Na 20 x 'gewoon' proberen, is het het nu met 1x IUI raak. Misschien kun je je man overtuigen dat IUI toch iets meer kans geeft om zwanger te raken... En tenslotte hebben, wij vrouwen, toch meer last van die MMM: hormonen, injecties, de inseminatie zelf ... enz ... De man moete 'enkel' zijn bijdrage leveren ... (Pijnlijk is dat toch niet?)

  • loveboat

    Mijn man was ook eerder beetje afkerig tegen die MMM en net als jou heb ik hem daarin wat tijd gegeven om eraan te wennen....met name van we proberen nog 2 keer op natuurlijke wijze en daarna wil ik verder. Na deze aanpassingsperiode was het dan wat makkelijker om aan IUI te beginnen. Maar ondanks de tegenvallande resultaten qua zaadkwaliteite, zelfs voor IUI, waardoor we binnenkort wellicht aan IVF moeten beginnen, hoopt hij nog steeds dat het op natuurlijke wijze lukt...ik vind het zo schattig dat hij daarin blijft geloven al is het weinig realistisch. Dus nu we de overstap moeten maken van IUI naar IVF heb ik opnieuw een aanpassingsperiode ingebouwd van 2 maanden zodat hij opnieuw kan wennen aan deze nieuwe stap. Ik denk dat mijn mannetje beetje zoals de jouwe is...eerst wat op zijn eigen broeden om jou dan gewoon te volgen in dit proces !

  • lena83

    Mijn man had er geen problemen mee gelukkig. En als jullie de metingen en het spuiten al gewend zijn, is de verandering niet heel groot. De Grootste verandering is natuurlijk voor je man. Hij moet zijn zaad nu inleveren en hij zal ook te horen krijgen hoe de kwaliteit is bij elke poging. Dit kan confronterend zijn.

  • roosje72

    Voor m dochter stribbelde hij erg tegen. onze relatie stond erg onder spanning. Ik heb hem gezegd dat ik hem niet ging dwingen iets te doen waar hij niet achter stond, maar gezien mijn leeftijd, kon ik niet meer wachten.ik was toen al 37. Ik heb toen gezegd dat ik het hoe dan ook ging doen, liefste met hem, maar desnoods met een donor. Toen pas wilde hij meedoen. Nu bij de tweede, was er geen twijfel. Hij stond vooraan bij de gyn en zoeken naar klinieken