26 weken en bevallen
Drie dagen lang en weinig beweging. Ik maakte mij zorgen. Drie dagen op rij naar het ziekenhuis voor een ctg scan. Constante hartslag weinig redenen tot ongerustheid volgens de gyneacoloog. Naar huis gegaan en lekker naar bed gegaan om te rusten. Wie weet helpt dat. Dus zo gezegd en zo gedaan. Toen ik wakker werd, werd ik niet lekker wakker. Ik had ineens koorts en wat harde buiken. Maakte me wat zorgen om de harde buiken want die werden regelmatiger en pijnlijker. Op een gegeven moment roep ik mijn man en zeg tegen hem dat ik nu naar het ziekenhuis wil want ik vertrouw het niet. In het ziekenhuis weer een ctg en die vonden ze ineens te vlak, koorts 40,3 en baarmoederhals was korter. Redenen om mij op te nemen. Eigenlijk is de achtbaan na de opname begonnen. Bloed, urine, echo onderzoeken. En ondertussen kreeg ik weeen helaas. Toen de beslissing genomen om weeenremmers en longrijpers te krijgen. We hadden hoop dat het zou helpen om de weeen te stoppen. Zeker nadat gebleken was uit urineonderzoek dat ik een blaasontsteking had en dat dit wel een reden zou kunnen zijn van de koorts en de weeen. Toch na een aantal uren een inwendige onderzoek gekregen en bleek ik helaas 3 cm ontsluiting te hebben, ja dan is de bevalling begonnen. Oh wat gaat er een hoop door je heen op dat moment zeg, ongeloof, angst, heel veel dingen. Weeen werden sterker en ze lag in een stuit. Eerst besloten om een vaginale bevalling te doen maar toen bleek de onsluiting niet snel genoeg te gaan en de baby begon last te krijgen van de weeen. Toen werd er een keizersnede besloten. Dat ging heel snel en gelukkg goed. Niks gevoeld. Met onze dochter ook, het zelf ademen ging moeizaam en kreeg toch beademing.
We hebben het gevoel gehad van in een achtbaan gezeten te hebben. Het is allemaal supersnel gegaan. De zwangerschap van 26 weken, de bevalling en nu het ziekenhuis. Pfff.... we hopen dat ze het goed blijft doen en sterk blijft om gezond te blijven.
reacties (0)