Dag van curretage

Vandaag had ik een afspraak staan bij de gyna, een week nadat wij het verschrikkelijke nieuws te horen kregen dat inimini niet meer leeft. Binnen bij de gyna werd er opnieuw een echo uitgevoerd en inimini had dezelfde afmetingen als vorige week, 8 wk en 2 dg en geen hartje...   Dus werd er door de gyna opnieuw uitgelegd dat er drie opties zijn waarbij ik meteen aangaf een curretage te willen. Heb er een hele week over nagedacht, opgezocht en gelezen en voor mij was curretage de minst traumatische ervaring. Voor mij was het genoeg, inimini moest er uit en ik wilde er niet op wachten. Dus werd ik meteen ingepland bij de OK. Helaas ben je pas aan de beurt als alle gereserveerde ingrepen uitgevoerd zijn, kortom ik was als laatste aan de beurt. Op dat moment was het 09:30. Verwacht werd dat ik pas rond 16:00 aan de beurt zou zijn. Goed, dat wordt wachten. Beetje tv gekeken, gelegen, geknuffeld met manlief en even bezoek gehad van mijn moeder en broer en vrouw en kind. Wlas gezellig, even afleiding. Toen waren ze weg en was het inmiddels alweer half vier, dat ik gelukkig aan de beurt was. Operatiehemd aan, even laatste plasje doen en in bed liggen voordat ik opgehaald werd. Bij het afscheid nemen van mijn man moest ik huilen, nu was het definitief, ik ben straks niet meer zwanger... Binnen een infuusje gekregen wat gelukkig soepel ging. Ik ben iemand met hele dunne aderen en ben dus vaak lek geprikt maar vandaag niet. Eenmaal binnen in de OK weer huilen, alles kwam eruit.. Ze waren allemaal heel lief voor me, de arts in opleiding, de ok assistenten allemaal heel lief. Toen ging ik slapen met als laatste mijn hand op mijn buik..dag inimini. Je was zo gewenst. Ik werd weer wakker, ingreep was ook na 10 min voorbij, het is snel en goed gegaan. Beetje buikpijn had ik na afloop en ik was leeg... Alles bij alles is het mijn 100% meegevallen en heb ik een goede keuze gemaakt. Nu begint het verwerken...